Déclinaison / Conjugueur latin
intermittor - Diathèse passive
(intermitto, intermittis, intermisi, intermittĕre, intermissum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | intermittor |
| II sing. | intermittĕris, intermittĕre |
| III sing. | intermittĭtur |
| I plur. | intermittĭmur |
| II plur. | intermittimĭni |
| III plur. | intermittuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intermittēbar |
| II sing. | intermittebāris, intermittebāre |
| III sing. | intermittebātur |
| I plur. | intermittebāmur |
| II plur. | intermittebamĭni |
| III plur. | intermittebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | intermittar |
| II sing. | intermittēris, intermittēre |
| III sing. | intermittētur |
| I plur. | intermittēmur |
| II plur. | intermittemĭni |
| III plur. | intermittentur |
| PARFAIT |
| I sing. | intermissus, a, um sum |
| II sing. | intermissus, a, um es |
| III sing. | intermissus, a, um est |
| I plur. | intermissi, ae, a sumus |
| II plur. | intermissi, ae, a estis |
| III plur. | intermissi, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intermissus, a, um eram |
| II sing. | intermissus, a, um eras |
| III sing. | intermissus, a, um erat |
| I plur. | intermissi, ae, a eramus |
| II plur. | intermissi, ae, a eratis |
| III plur. | intermissi, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | intermissus, a, um ero |
| II sing. | intermissus, a, um eris |
| III sing. | intermissus, a, um erit |
| I plur. | intermissi, ae, a erimus |
| II plur. | intermissi, ae, a eritis |
| III plur. | intermissi, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | intermittar |
| II sing. | intermittāris, intermittāre |
| III sing. | intermittātur |
| I plur. | intermittāmur |
| II plur. | intermittamĭni |
| III plur. | intermittantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | intermittĕrer |
| II sing. | intermitterēris, intermitterēre |
| III sing. | intermitterētur |
| I plur. | intermitterēmur |
| II plur. | intermitteremĭni |
| III plur. | intermitterentur |
| PARFAIT |
| I sing. | intermissus, a, um sim |
| II sing. | intermissus, a, um sis |
| III sing. | intermissus, a, um sit |
| I plur. | intermissi, ae, a simus |
| II plur. | intermissi, ae, a sitis |
| III plur. | intermissi, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | intermissus, a, um essem |
| II sing. | intermissus, a, um esses |
| III sing. | intermissus, a, um esset |
| I plur. | intermissi, ae, a essemus |
| II plur. | intermissi, ae, a essetis |
| III plur. | intermissi, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | intermittĕre |
| II plur. | intermittĭmini |
| FUTUR |
| II sing. | intermittĭtor |
| III sing. | intermittĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | intermittuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| intermissus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| intermitti |
| PARFAIT |
| Singolare: | intermissus, a, um esse |
| Plurale: | intermissi, ae, a esse |
| FUTUR |
| intermissum esse |
| GERUNDIVO |
| intermittendus, a, um |
| SUPIN |
| intermissu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTERMITTOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|