Déclinaison / Conjugueur latin
interrŏgor - Diathèse passive
(interrŏgo, interrŏgas, interrogavi, interrŏgāre, interrogatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | interrŏgor |
| II sing. | interrŏgāris, interrŏgāre |
| III sing. | interrŏgātur |
| I plur. | interrŏgāmur |
| II plur. | interrŏgamĭni |
| III plur. | interrŏgantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | interrŏgābar |
| II sing. | interrŏgabāris, interrŏgabāre |
| III sing. | interrŏgabātur |
| I plur. | interrŏgabāmur |
| II plur. | interrŏgabamĭni |
| III plur. | interrŏgabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | interrŏgābor |
| II sing. | interrŏgabĕris, interrŏgabĕre |
| III sing. | interrŏgabĭtur |
| I plur. | interrŏgabĭmur |
| II plur. | interrŏgabimĭni |
| III plur. | interrŏgabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | interrogatus, a, um sum |
| II sing. | interrogatus, a, um es |
| III sing. | interrogatus, a, um est |
| I plur. | interrogati, ae, a sumus |
| II plur. | interrogati, ae, a estis |
| III plur. | interrogati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | interrogatus, a, um eram |
| II sing. | interrogatus, a, um eras |
| III sing. | interrogatus, a, um erat |
| I plur. | interrogati, ae, a eramus |
| II plur. | interrogati, ae, a eratis |
| III plur. | interrogati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | interrogatus, a, um ero |
| II sing. | interrogatus, a, um eris |
| III sing. | interrogatus, a, um erit |
| I plur. | interrogati, ae, a erimus |
| II plur. | interrogati, ae, a eritis |
| III plur. | interrogati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | interrŏger |
| II sing. | interrŏgēris, interrŏgēre |
| III sing. | interrŏgētur |
| I plur. | interrŏgēmur |
| II plur. | interrŏgemĭni |
| III plur. | interrŏgentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | interrŏgārer |
| II sing. | interrŏgarēris, interrŏgarēre |
| III sing. | interrŏgarētur |
| I plur. | interrŏgarēmur |
| II plur. | interrŏgaremĭni |
| III plur. | interrŏgarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | interrogatus, a, um sim |
| II sing. | interrogatus, a, um sis |
| III sing. | interrogatus, a, um sit |
| I plur. | interrogati, ae, a simus |
| II plur. | interrogati, ae, a sitis |
| III plur. | interrogati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | interrogatus, a, um essem |
| II sing. | interrogatus, a, um esses |
| III sing. | interrogatus, a, um esset |
| I plur. | interrogati, ae, a essemus |
| II plur. | interrogati, ae, a essetis |
| III plur. | interrogati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | interrŏgāre |
| II plur. | interrŏgamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | interrŏgātor |
| III sing. | interrŏgātor |
| II plur. | |
| III plur. | interrŏgantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| interrogatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| interrŏgāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | interrogatus, a, um esse |
| Plurale: | interrogati, ae, a esse |
| FUTUR |
| interrogatum esse |
| GERUNDIVO |
| interrŏgandus, a, um | |