Déclinaison / Conjugueur latin
interrumpo - Diathèse active
(interrumpo, interrumpis, interrupi, interrumpĕre, interruptum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | interrumpo |
| II sing. | interrumpis |
| III sing. | interrumpit |
| I plur. | interrumpĭmus |
| II plur. | interrumpĭtis |
| III plur. | interrumpunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | interrumpēbam |
| II sing. | interrumpēbas |
| III sing. | interrumpēbat |
| I plur. | interrumpebāmus |
| II plur. | interrumpebātis |
| III plur. | interrumpēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | interrumpam |
| II sing. | interrumpes |
| III sing. | interrumpet |
| I plur. | interrumpēmus |
| II plur. | interrumpētis |
| III plur. | interrumpent |
| PARFAIT |
| I sing. | interrupi |
| II sing. | interrupisti |
| III sing. | interrupit |
| I plur. | interrupĭmus |
| II plur. | interrupistis |
| III plur. | interrupērunt, interrupēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | interrupĕram |
| II sing. | interrupĕras |
| III sing. | interrupĕrat |
| I plur. | interruperāmus |
| II plur. | interruperātis |
| III plur. | interrupĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | interrupĕro |
| II sing. | interrupĕris |
| III sing. | interrupĕrit |
| I plur. | interruperĭmus |
| II plur. | interruperĭtis |
| III plur. | interrupĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | interrumpam |
| II sing. | interrumpas |
| III sing. | interrumpat |
| I plur. | interrumpāmus |
| II plur. | interrumpātis |
| III plur. | interrumpant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | interrumpĕrem |
| II sing. | interrumpĕres |
| III sing. | interrumpĕret |
| I plur. | interrumperēmus |
| II plur. | interrumperētis |
| III plur. | interrumpĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | interrupĕrim |
| II sing. | interrupĕris |
| III sing. | interrupĕrit |
| I plur. | interruperĭmus |
| II plur. | interruperĭtis |
| III plur. | interrupĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | interrupissem |
| II sing. | interrupisses |
| III sing. | interrupisset |
| I plur. | interrupissēmus |
| II plur. | interrupissētis |
| III plur. | interrupissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | interrumpĕ |
| II plur. | interrumpĭte |
| FUTUR |
| II sing. | interrumpĭto |
| III sing. | interrumpĭto |
| II plur. | interrumpitōte |
| III plur. | interrumpunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| interrumpens, entis |
| FUTUR |
| interruptūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| interrumpĕre |
| PARFAIT |
| interrupisse |
| FUTUR |
| Singolare: | interruptūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | interruptūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | interrumpendi |
| Datif: | interrumpendo |
| Accusatif: | ad interrumpendum |
| Ablatif: | interrumpendo |
| SUPIN |
| interruptum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:INTERRUMPO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|