Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | invidus |
| Gen. | invidi |
| Dat. | invido |
| Acc. | invidum |
| Abl. | invido |
| Voc. | invide |
| PLURIEL |
| Nom. | invidi |
| Gen. | invidōrum, invidum |
| Dat. | invidis |
| Acc. | invidos |
| Abl. | invidis |
| Voc. | invidi |
| SINGULIER |
| Nom. | invidă |
| Gen. | invidae |
| Dat. | invidae |
| Acc. | invidam |
| Abl. | invidā |
| Voc. | invidă |
| PLURIEL |
| Nom. | invidae |
| Gen. | invidārum |
| Dat. | invidis |
| Acc. | invidas |
| Abl. | invidis |
| Voc. | invidae |
| SINGULIER |
| Nom. | invidum |
| Gen. | invidi |
| Dat. | invido |
| Acc. | invidum |
| Abl. | invido |
| Voc. | invidum |
| PLURIEL |
| Nom. | invida |
| Gen. | invidōrum, invidum |
| Dat. | invidis |
| Acc. | invida |
| Abl. | invidis | |