Déclinaison / Conjugueur latin
irrōro - Diathèse active
(irrōro, irrōras, irroravi, irrōrāre, irroratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | irrōro |
| II sing. | irrōras |
| III sing. | irrōrat |
| I plur. | irrōrāmus |
| II plur. | irrōrātis |
| III plur. | irrōrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | irrōrābam |
| II sing. | irrōrābas |
| III sing. | irrōrābat |
| I plur. | irrōrabāmus |
| II plur. | irrōrabātis |
| III plur. | irrōrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | irrōrābo |
| II sing. | irrōrābis |
| III sing. | irrōrābit |
| I plur. | irrōrabĭmus |
| II plur. | irrōrabĭtis |
| III plur. | irrōrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | irroravi |
| II sing. | irroravisti |
| III sing. | irroravit |
| I plur. | irroravĭmus |
| II plur. | irroravistis |
| III plur. | irroravēreunt, irroravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | irroravĕram |
| II sing. | irroravĕras |
| III sing. | irroravĕrat |
| I plur. | irroraverāmus |
| II plur. | irroraverātis |
| III plur. | irroravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | irroravĕro |
| II sing. | irroravĕris |
| III sing. | irroravĕrit |
| I plur. | irroraverĭmus |
| II plur. | irroraverĭtis |
| III plur. | irroravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | irrōrem |
| II sing. | irrōres |
| III sing. | irrōret |
| I plur. | irrōrēmus |
| II plur. | irrōrētis |
| III plur. | irrōrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | irrōrārem |
| II sing. | irrōrāres |
| III sing. | irrōrāret |
| I plur. | irrōrarēmus |
| II plur. | irrōrarētis |
| III plur. | irrōrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | irroravĕrim |
| II sing. | irroravĕris |
| III sing. | irroravĕrit |
| I plur. | irroraverĭmus |
| II plur. | irroraverĭtis |
| III plur. | irroravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | irroravissem |
| II sing. | irroravisses |
| III sing. | irroravisset |
| I plur. | irroravissēmus |
| II plur. | irroravissētis |
| III plur. | irroravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | irrōra |
| II plur. | irrōrāte |
| FUTUR |
| II sing. | irrōrāto |
| III sing. | irrōrāto |
| II plur. | irrōratōte |
| III plur. | irrōranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| irrōrans, antis |
| FUTUR |
| irroratūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| irrōrāre |
| PARFAIT |
| irroravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | irroratūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | irroratūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | irrōrandi |
| Datif: | irrōrando |
| Accusatif: | ad irrōrandum |
| Ablatif: | irrōrando |
| SUPIN |
| irroratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IRRORO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|