Déclinaison / Conjugueur latin
iustĭfĭco - Diathèse active
(iustĭfĭco, iustĭfĭcas, iustificavi, iustĭfĭcāre, iustificatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | iustĭfĭco |
| II sing. | iustĭfĭcas |
| III sing. | iustĭfĭcat |
| I plur. | iustĭfĭcāmus |
| II plur. | iustĭfĭcātis |
| III plur. | iustĭfĭcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | iustĭfĭcābam |
| II sing. | iustĭfĭcābas |
| III sing. | iustĭfĭcābat |
| I plur. | iustĭfĭcabāmus |
| II plur. | iustĭfĭcabātis |
| III plur. | iustĭfĭcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | iustĭfĭcābo |
| II sing. | iustĭfĭcābis |
| III sing. | iustĭfĭcābit |
| I plur. | iustĭfĭcabĭmus |
| II plur. | iustĭfĭcabĭtis |
| III plur. | iustĭfĭcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | iustificavi |
| II sing. | iustificavisti |
| III sing. | iustificavit |
| I plur. | iustificavĭmus |
| II plur. | iustificavistis |
| III plur. | iustificavērunt, iustificavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | iustificavĕram |
| II sing. | iustificavĕras |
| III sing. | iustificavĕrat |
| I plur. | iustificaverāmus |
| II plur. | iustificaverātis |
| III plur. | iustificavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | iustificavĕro |
| II sing. | iustificavĕris |
| III sing. | iustificavĕrit |
| I plur. | iustificaverĭmus |
| II plur. | iustificaverĭtis |
| III plur. | iustificavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | iustĭfĭcem |
| II sing. | iustĭfĭces |
| III sing. | iustĭfĭcet |
| I plur. | iustĭfĭcēmus |
| II plur. | iustĭfĭcētis |
| III plur. | iustĭfĭcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | iustĭfĭcārem |
| II sing. | iustĭfĭcāres |
| III sing. | iustĭfĭcāret |
| I plur. | iustĭfĭcarēmus |
| II plur. | iustĭfĭcarētis |
| III plur. | iustĭfĭcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | iustificavĕrim |
| II sing. | iustificavĕris |
| III sing. | iustificavĕrit |
| I plur. | iustificaverĭmus |
| II plur. | iustificaverĭtis |
| III plur. | iustificavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | iustificavissem |
| II sing. | iustificavisses |
| III sing. | iustificavisset |
| I plur. | iustificavissēmus |
| II plur. | iustificavissētis |
| III plur. | iustificavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | iustĭfĭca |
| II plur. | iustĭfĭcāte |
| FUTUR |
| II sing. | iustĭfĭcāto |
| III sing. | iustĭfĭcāto |
| II plur. | iustĭfĭcatōte |
| III plur. | iustĭfĭcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| iustĭfĭcans, –antis |
| FUTUR |
| iustificatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| iustĭfĭcāre |
| PARFAIT |
| iustificavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | iustificatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | iustificatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | iustĭfĭcandi |
| Datif: | iustĭfĭcando |
| Accusatif: | ad iustĭfĭcandum |
| Ablatif: | iustĭfĭcando |
| SUPIN |
| iustificatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:IUSTIFICO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
