Déclinaison / Conjugueur latin
 
 
 lāmentor - Diathèse active
(lāmentor, lāmentāris, lāmentāri, lamentatus, lamentatum)
verbe transitif e intransitif déponent  I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
 
| FORME DÉPONENTE: |  
| INDICATIF |  
 
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  lāmentor |  
|  II sing. |  lāmentāris, lāmentāre |  
|  III sing. |  lāmentātur |  
|  I plur. |  lāmentāmur |  
|  II plur. |  lāmentamĭni |  
|  III plur. |  lāmentantur |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  lāmentābar |  
|  II sing. |  lāmentabāris, lāmentabāre |  
|  III sing. |  lāmentabātur |  
|  I plur. |  lāmentabāmur |  
|  II plur. |  lāmentabamĭni |  
|  III plur. |  lāmentabantur |  
| FUTUR SIMPLE |  
|  I sing. |  lāmentābor |  
|  II sing. |  lāmentabĕris, lāmentabĕre |  
|  III sing. |  lāmentabĭtur |  
|  I plur. |  lāmentabĭmur |  
|  II plur. |  lāmentabimĭni |  
|  III plur. |  lāmentabuntur |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  lamentatus, a, um  sum |  
|  II sing. |  lamentatus, a, um  es |  
|  III sing. |  lamentatus, a, um  est |  
|  I plur. |  lamentati, ae, a  sumus |  
|  II plur. |  lamentati, ae, a  estis |  
|  III plur. |  lamentati, ae, a  sunt |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  lamentatus, a, um  eram |  
|  II sing. |  lamentatus, a, um  eras |  
|  III sing. |  lamentatus, a, um  erat |  
|  I plur. |  lamentati, ae, a  eramus |  
|  II plur. |  lamentati, ae, a  eratis |  
|  III plur. |  lamentati, ae, a erant |  
| FUTUR ANTÉRIEUR |  
|  I sing. |  lamentatus, a, um  ero |  
|  II sing. |  lamentatus, a, um  eris |  
|  III sing. |  lamentatus, a, um  erit |  
|  I plur. |  lamentati, ae, a  erimus |  
|  II plur. |  lamentati, ae, a  eritis |  
|  III plur. |  lamentati, ae, a  erunt |  
 
  
| PRÉSENT |  
|  I sing. |  lāmenter |  
|  II sing. |  lāmentēris, lāmentēre |  
|  III sing. |  lāmentētur |  
|  I plur. |  lāmentēmur |  
|  II plur. |  lāmentemĭni |  
|  III plur. |  lāmententur |  
| IMPARFAIT |  
|  I sing. |  lāmentārer |  
|  II sing. |  lāmentarēris, lāmentarēre |  
|  III sing. |  lāmentarētur |  
|  I plur. |  lāmentarēmur |  
|  II plur. |  lāmentaremĭni |  
|  III plur. |  lāmentarentur |  
 
 
| PARFAIT |  
|  I sing. |  lamentatus, a, um  sim |  
|  II sing. |  lamentatus, a, um  sis |  
|  III sing. |  lamentatus, a, um  sit |  
|  I plur. |  lamentati, ae, a  simus |  
|  II plur. |  lamentati, ae, a  sitis |  
|  III plur. |  lamentati, ae, a  sint |  
| PLUS-QUE-PARFAIT |  
|  I sing. |  lamentatus, a, um  essem |  
|  II sing. |  lamentatus, a, um  esses |  
|  III sing. |  lamentatus, a, um  esset |  
|  I plur. |  lamentati, ae, a  essemus |  
|  II plur. |  lamentati, ae, a  essetis |  
|  III plur. |  lamentati, ae, a  essent |  
 
 
 
| IMPÉRATIF |  
| PRÉSENT |  
|  II sing. |  lāmentāre |  
|  II plur. |  lāmentamĭni |  
| FUTUR |  
|  II sing. |  lāmentātor |  
|  III sing. |  lāmentātor |  
|  II plur. |   |  
|  III plur. |  lāmentantor |  
 
 
| INFINITO |  
| PRÉSENT |  
|  lāmentāri |  
| PARFAIT |  
|  Singolare: |  lamentatus, a, um esse |  
|  Plurale: |  lamentati, ae, a esse |  
| FUTUR |  
|  Singolare: |  lamentatūrūm, am, ūm esse |  
|  Plurale: |  lamentatūros, as, a esse |  
 
 
 
| PARTICIPE |  
| PRÉSENT |  
|  lāmentans, antis |  
| FUTUR |  
|  lamentatūrūs, a, ūm |  
| SUPIN |  
|  Attivo: |  lamentatum |  
|  Passivo: |  lamentatu |  
 
 
| GERUNDIF |  
|  Génitif: |  lāmentandi |  
|  Datif: |  lāmentando |  
|  Accusatif: |  lāmentandum |  
|  Ablatif: |  lāmentando |  
|   |  
| GERUNDIVO |  
|  lāmentandus, a, um |  
 
 
 
 
 
 
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
  
  
 
{{ID:LAMENTOR200}}
---CACHE---
  | 
  
 
   
  
   Visitez nos sites: 
   En français 
    
   In english 
    
   In Deutsch 
    
   En español 
    
   Em portugues 
    
   По русски 
    
   Στα ελληνικά 
    |  
  
   Ën piemontèis 
    
    
 |