Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | magnēs |
| Gen. | magnetis |
| Dat. | magneti |
| Acc. | magnetem, magneta |
| Abl. | magneti |
| Voc. | magnēs |
| PLURIEL |
| Nom. | magnetes |
| Gen. | magnetĭum |
| Dat. | magnetĭbus |
| Acc. | magnetes |
| Abl. | magnetĭbus |
| Voc. | magnetes |
| SINGULIER |
| Nom. | magnēs |
| Gen. | magnetis |
| Dat. | magneti |
| Acc. | magnetem, magneta |
| Abl. | magneti |
| Voc. | magnēs |
| PLURIEL |
| Nom. | magnetes |
| Gen. | magnetĭum |
| Dat. | magnetĭbus |
| Acc. | magnetes |
| Abl. | magnetĭbus |
| Voc. | magnetes |
| SINGULIER |
| Nom. | magnēs |
| Gen. | magnetis |
| Dat. | magneti |
| Acc. | magnēs |
| Abl. | magneti |
| Voc. | magnēs |
| PLURIEL |
| Nom. | magnetĭa |
| Gen. | magnetĭum |
| Dat. | magnetĭbus |
| Acc. | magnetĭa |
| Abl. | magnetĭbus | |