Déclinaison / Conjugueur latin
mandūcor - Diathèse passive
(mandūco, mandūcas, manducavi, mandūcāre, manducatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | mandūcor |
| II sing. | mandūcāris, mandūcāre |
| III sing. | mandūcātur |
| I plur. | mandūcāmur |
| II plur. | mandūcamĭni |
| III plur. | mandūcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mandūcābar |
| II sing. | mandūcabāris, mandūcabāre |
| III sing. | mandūcabātur |
| I plur. | mandūcabāmur |
| II plur. | mandūcabamĭni |
| III plur. | mandūcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | mandūcābor |
| II sing. | mandūcabĕris, mandūcabĕre |
| III sing. | mandūcabĭtur |
| I plur. | mandūcabĭmur |
| II plur. | mandūcabimĭni |
| III plur. | mandūcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | manducatus, a, um sum |
| II sing. | manducatus, a, um es |
| III sing. | manducatus, a, um est |
| I plur. | manducati, ae, a sumus |
| II plur. | manducati, ae, a estis |
| III plur. | manducati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manducatus, a, um eram |
| II sing. | manducatus, a, um eras |
| III sing. | manducatus, a, um erat |
| I plur. | manducati, ae, a eramus |
| II plur. | manducati, ae, a eratis |
| III plur. | manducati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | manducatus, a, um ero |
| II sing. | manducatus, a, um eris |
| III sing. | manducatus, a, um erit |
| I plur. | manducati, ae, a erimus |
| II plur. | manducati, ae, a eritis |
| III plur. | manducati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | mandūcer |
| II sing. | mandūcēris, mandūcēre |
| III sing. | mandūcētur |
| I plur. | mandūcēmur |
| II plur. | mandūcemĭni |
| III plur. | mandūcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mandūcārer |
| II sing. | mandūcarēris, mandūcarēre |
| III sing. | mandūcarētur |
| I plur. | mandūcarēmur |
| II plur. | mandūcaremĭni |
| III plur. | mandūcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | manducatus, a, um sim |
| II sing. | manducatus, a, um sis |
| III sing. | manducatus, a, um sit |
| I plur. | manducati, ae, a simus |
| II plur. | manducati, ae, a sitis |
| III plur. | manducati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manducatus, a, um essem |
| II sing. | manducatus, a, um esses |
| III sing. | manducatus, a, um esset |
| I plur. | manducati, ae, a essemus |
| II plur. | manducati, ae, a essetis |
| III plur. | manducati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | mandūcāre |
| II plur. | mandūcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | mandūcātor |
| III sing. | mandūcātor |
| II plur. | |
| III plur. | mandūcantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| manducatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| mandūcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | manducatus, a, um esse |
| Plurale: | manducati, ae, a esse |
| FUTUR |
| manducatum esse |
| GERUNDIVO |
| mandūcandus, a, um | |