Déclinaison / Conjugueur latin
mantĭcŭlor - Diathèse active
(mantĭcŭlor, mantĭcŭlāris, mantĭcŭlāri, manticulatus, manticulatum)
verbe transitif e intransitif déponent I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | mantĭcŭlor |
| II sing. | mantĭcŭlāris, mantĭcŭlāre |
| III sing. | mantĭcŭlātur |
| I plur. | mantĭcŭlāmur |
| II plur. | mantĭcŭlamĭni |
| III plur. | mantĭcŭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mantĭcŭlābar |
| II sing. | mantĭcŭlabāris, mantĭcŭlabāre |
| III sing. | mantĭcŭlabātur |
| I plur. | mantĭcŭlabāmur |
| II plur. | mantĭcŭlabamĭni |
| III plur. | mantĭcŭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | mantĭcŭlābor |
| II sing. | mantĭcŭlabĕris, mantĭcŭlabĕre |
| III sing. | mantĭcŭlabĭtur |
| I plur. | mantĭcŭlabĭmur |
| II plur. | mantĭcŭlabimĭni |
| III plur. | mantĭcŭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | manticulatus, a, um sum |
| II sing. | manticulatus, a, um es |
| III sing. | manticulatus, a, um est |
| I plur. | manticulati, ae, a sumus |
| II plur. | manticulati, ae, a estis |
| III plur. | manticulati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manticulatus, a, um eram |
| II sing. | manticulatus, a, um eras |
| III sing. | manticulatus, a, um erat |
| I plur. | manticulati, ae, a eramus |
| II plur. | manticulati, ae, a eratis |
| III plur. | manticulati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | manticulatus, a, um ero |
| II sing. | manticulatus, a, um eris |
| III sing. | manticulatus, a, um erit |
| I plur. | manticulati, ae, a erimus |
| II plur. | manticulati, ae, a eritis |
| III plur. | manticulati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | mantĭcŭler |
| II sing. | mantĭcŭlēris, mantĭcŭlēre |
| III sing. | mantĭcŭlētur |
| I plur. | mantĭcŭlēmur |
| II plur. | mantĭcŭlemĭni |
| III plur. | mantĭcŭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mantĭcŭlārer |
| II sing. | mantĭcŭlarēris, mantĭcŭlarēre |
| III sing. | mantĭcŭlarētur |
| I plur. | mantĭcŭlarēmur |
| II plur. | mantĭcŭlaremĭni |
| III plur. | mantĭcŭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | manticulatus, a, um sim |
| II sing. | manticulatus, a, um sis |
| III sing. | manticulatus, a, um sit |
| I plur. | manticulati, ae, a simus |
| II plur. | manticulati, ae, a sitis |
| III plur. | manticulati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | manticulatus, a, um essem |
| II sing. | manticulatus, a, um esses |
| III sing. | manticulatus, a, um esset |
| I plur. | manticulati, ae, a essemus |
| II plur. | manticulati, ae, a essetis |
| III plur. | manticulati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | mantĭcŭlāre |
| II plur. | mantĭcŭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | mantĭcŭlātor |
| III sing. | mantĭcŭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | mantĭcŭlantor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| mantĭcŭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | manticulatus, a, um esse |
| Plurale: | manticulati, ae, a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | manticulatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | manticulatūros, as, a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| mantĭcŭlans, antis |
| FUTUR |
| manticulatūrūs, a, ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | manticulatum |
| Passivo: | manticulatu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | mantĭcŭlandi |
| Datif: | mantĭcŭlando |
| Accusatif: | mantĭcŭlandum |
| Ablatif: | mantĭcŭlando |
| |
| GERUNDIVO |
| mantĭcŭlandus, a, um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MANTICULOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|