Déclinaison / Conjugueur latin
mĕrĭto - Diathèse active
(mĕrĭto, mĕrĭtas, meritavi, mĕrĭtāre, meritatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | mĕrĭto |
| II sing. | mĕrĭtas |
| III sing. | mĕrĭtat |
| I plur. | mĕrĭtāmus |
| II plur. | mĕrĭtātis |
| III plur. | mĕrĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mĕrĭtābam |
| II sing. | mĕrĭtābas |
| III sing. | mĕrĭtābat |
| I plur. | mĕrĭtabāmus |
| II plur. | mĕrĭtabātis |
| III plur. | mĕrĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | mĕrĭtābo |
| II sing. | mĕrĭtābis |
| III sing. | mĕrĭtābit |
| I plur. | mĕrĭtabĭmus |
| II plur. | mĕrĭtabĭtis |
| III plur. | mĕrĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | meritavi |
| II sing. | meritavisti |
| III sing. | meritavit |
| I plur. | meritavĭmus |
| II plur. | meritavistis |
| III plur. | meritavēreunt, meritavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | meritavĕram |
| II sing. | meritavĕras |
| III sing. | meritavĕrat |
| I plur. | meritaverāmus |
| II plur. | meritaverātis |
| III plur. | meritavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | meritavĕro |
| II sing. | meritavĕris |
| III sing. | meritavĕrit |
| I plur. | meritaverĭmus |
| II plur. | meritaverĭtis |
| III plur. | meritavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | mĕrĭtem |
| II sing. | mĕrĭtes |
| III sing. | mĕrĭtet |
| I plur. | mĕrĭtēmus |
| II plur. | mĕrĭtētis |
| III plur. | mĕrĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | mĕrĭtārem |
| II sing. | mĕrĭtāres |
| III sing. | mĕrĭtāret |
| I plur. | mĕrĭtarēmus |
| II plur. | mĕrĭtarētis |
| III plur. | mĕrĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | meritavĕrim |
| II sing. | meritavĕris |
| III sing. | meritavĕrit |
| I plur. | meritaverĭmus |
| II plur. | meritaverĭtis |
| III plur. | meritavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | meritavissem |
| II sing. | meritavisses |
| III sing. | meritavisset |
| I plur. | meritavissēmus |
| II plur. | meritavissētis |
| III plur. | meritavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | mĕrĭta |
| II plur. | mĕrĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | mĕrĭtāto |
| III sing. | mĕrĭtāto |
| II plur. | mĕrĭtatōte |
| III plur. | mĕrĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| mĕrĭtans, antis |
| FUTUR |
| meritatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| mĕrĭtāre |
| PARFAIT |
| meritavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | meritatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | meritatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | mĕrĭtandi |
| Datif: | mĕrĭtando |
| Accusatif: | ad mĕrĭtandum |
| Ablatif: | mĕrĭtando |
| SUPIN |
| meritatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MERITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|