Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | moenĭor |
| II sing. | moenīris, moenīre |
| III sing. | moenītur |
| I plur. | moenīmur |
| II plur. | moenimĭni |
| III plur. | moeniuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | moeniēbar |
| II sing. | moeniebāris, moeniebāre |
| III sing. | moeniebātur |
| I plur. | moeniebāmur |
| II plur. | moeniebamĭni |
| III plur. | moeniebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | moenĭar |
| II sing. | moeniēris, moeniēre |
| III sing. | moeniētur |
| I plur. | moeniēmur |
| II plur. | moeniemĭni |
| III plur. | moenientur |
| PARFAIT |
| I sing. | moenitus, a, um sum |
| II sing. | moenitus, a, um es |
| III sing. | moenitus, a, um est |
| I plur. | moeniti, ae, a sumus |
| II plur. | moeniti, ae, a estis |
| III plur. | moeniti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | moenitus, a, um eram |
| II sing. | moenitus, a, um eras |
| III sing. | moenitus, a, um erat |
| I plur. | moeniti, ae, a eramus |
| II plur. | moeniti, ae, a eratis |
| III plur. | moeniti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | moenitus, a, um ero |
| II sing. | moenitus, a, um eris |
| III sing. | moenitus, a, um erit |
| I plur. | moeniti, ae, a erimus |
| II plur. | moeniti, ae, a eritis |
| III plur. | moeniti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | moenĭar |
| II sing. | moeniāris, moeniāre |
| III sing. | moeniātur |
| I plur. | moeniāmur |
| II plur. | moeniamĭni |
| III plur. | moeniantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | moenīrer |
| II sing. | moenirēris, moeniirēre |
| III sing. | moenirētur |
| I plur. | moenirēmur |
| II plur. | moenirēmini |
| III plur. | moenirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | moenitus, a, um sim |
| II sing. | moenitus, a, um sis |
| III sing. | moenitus, a, um sit |
| I plur. | moeniti, ae, a simus |
| II plur. | moeniti, ae, a sitis |
| III plur. | moeniti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | moenitus, a, um essem |
| II sing. | moenitus, a, um esses |
| III sing. | moenitus, a, um esset |
| I plur. | moeniti, ae, a essemus |
| II plur. | moeniti, ae, a essetis |
| III plur. | moeniti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | moenīre |
| II plur. | moenimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | moenītor |
| III sing. | moenītor |
| II plur. | |
| III plur. | moeniuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| moenitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| moenīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | moenitus, a, um esse |
| Plurale: | moeniti, ae, a esse |
| FUTUR |
| moenitum esse |
| GERUNDIVO |
| moeniendus, a, um |
| SUPIN |
| moenitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:MOENIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|