Déclinaison / Conjugueur latin
obdulcor - Diathèse passive
(obdulco, obdulcas, obdulcavi, obdulcāre, obdulcatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obdulcor |
| II sing. | obdulcāris, obdulcāre |
| III sing. | obdulcātur |
| I plur. | obdulcāmur |
| II plur. | obdulcamĭni |
| III plur. | obdulcantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obdulcābar |
| II sing. | obdulcabāris, obdulcabāre |
| III sing. | obdulcabātur |
| I plur. | obdulcabāmur |
| II plur. | obdulcabamĭni |
| III plur. | obdulcabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obdulcābor |
| II sing. | obdulcabĕris, obdulcabĕre |
| III sing. | obdulcabĭtur |
| I plur. | obdulcabĭmur |
| II plur. | obdulcabimĭni |
| III plur. | obdulcabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obdulcatus, a, um sum |
| II sing. | obdulcatus, a, um es |
| III sing. | obdulcatus, a, um est |
| I plur. | obdulcati, ae, a sumus |
| II plur. | obdulcati, ae, a estis |
| III plur. | obdulcati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obdulcatus, a, um eram |
| II sing. | obdulcatus, a, um eras |
| III sing. | obdulcatus, a, um erat |
| I plur. | obdulcati, ae, a eramus |
| II plur. | obdulcati, ae, a eratis |
| III plur. | obdulcati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obdulcatus, a, um ero |
| II sing. | obdulcatus, a, um eris |
| III sing. | obdulcatus, a, um erit |
| I plur. | obdulcati, ae, a erimus |
| II plur. | obdulcati, ae, a eritis |
| III plur. | obdulcati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obdulcer |
| II sing. | obdulcēris, obdulcēre |
| III sing. | obdulcētur |
| I plur. | obdulcēmur |
| II plur. | obdulcemĭni |
| III plur. | obdulcentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obdulcārer |
| II sing. | obdulcarēris, obdulcarēre |
| III sing. | obdulcarētur |
| I plur. | obdulcarēmur |
| II plur. | obdulcaremĭni |
| III plur. | obdulcarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obdulcatus, a, um sim |
| II sing. | obdulcatus, a, um sis |
| III sing. | obdulcatus, a, um sit |
| I plur. | obdulcati, ae, a simus |
| II plur. | obdulcati, ae, a sitis |
| III plur. | obdulcati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obdulcatus, a, um essem |
| II sing. | obdulcatus, a, um esses |
| III sing. | obdulcatus, a, um esset |
| I plur. | obdulcati, ae, a essemus |
| II plur. | obdulcati, ae, a essetis |
| III plur. | obdulcati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obdulcāre |
| II plur. | obdulcamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obdulcātor |
| III sing. | obdulcātor |
| II plur. | |
| III plur. | obdulcantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obdulcatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obdulcāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obdulcatus, a, um esse |
| Plurale: | obdulcati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obdulcatum esse |
| GERUNDIVO |
| obdulcandus, a, um | |