Déclinaison / Conjugueur latin
obfirmo - Diathèse active
(obfirmo, obfirmas, obfirmavi, obfirmāre, obfirmatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obfirmo |
| II sing. | obfirmas |
| III sing. | obfirmat |
| I plur. | obfirmāmus |
| II plur. | obfirmātis |
| III plur. | obfirmant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obfirmābam |
| II sing. | obfirmābas |
| III sing. | obfirmābat |
| I plur. | obfirmabāmus |
| II plur. | obfirmabātis |
| III plur. | obfirmābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obfirmābo |
| II sing. | obfirmābis |
| III sing. | obfirmābit |
| I plur. | obfirmabĭmus |
| II plur. | obfirmabĭtis |
| III plur. | obfirmābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | obfirmavi |
| II sing. | obfirmavisti |
| III sing. | obfirmavit |
| I plur. | obfirmavĭmus |
| II plur. | obfirmavistis |
| III plur. | obfirmavēreunt, obfirmavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obfirmavĕram |
| II sing. | obfirmavĕras |
| III sing. | obfirmavĕrat |
| I plur. | obfirmaverāmus |
| II plur. | obfirmaverātis |
| III plur. | obfirmavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obfirmavĕro |
| II sing. | obfirmavĕris |
| III sing. | obfirmavĕrit |
| I plur. | obfirmaverĭmus |
| II plur. | obfirmaverĭtis |
| III plur. | obfirmavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obfirmem |
| II sing. | obfirmes |
| III sing. | obfirmet |
| I plur. | obfirmēmus |
| II plur. | obfirmētis |
| III plur. | obfirment |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obfirmārem |
| II sing. | obfirmāres |
| III sing. | obfirmāret |
| I plur. | obfirmarēmus |
| II plur. | obfirmarētis |
| III plur. | obfirmārent |
| PARFAIT |
| I sing. | obfirmavĕrim |
| II sing. | obfirmavĕris |
| III sing. | obfirmavĕrit |
| I plur. | obfirmaverĭmus |
| II plur. | obfirmaverĭtis |
| III plur. | obfirmavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obfirmavissem |
| II sing. | obfirmavisses |
| III sing. | obfirmavisset |
| I plur. | obfirmavissēmus |
| II plur. | obfirmavissētis |
| III plur. | obfirmavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obfirma |
| II plur. | obfirmāte |
| FUTUR |
| II sing. | obfirmāto |
| III sing. | obfirmāto |
| II plur. | obfirmatōte |
| III plur. | obfirmanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obfirmans, antis |
| FUTUR |
| obfirmatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obfirmāre |
| PARFAIT |
| obfirmavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obfirmatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obfirmatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obfirmandi |
| Datif: | obfirmando |
| Accusatif: | ad obfirmandum |
| Ablatif: | obfirmando |
| SUPIN |
| obfirmatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBFIRMO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|