Déclinaison / Conjugueur latin
obfirmor - Diathèse passive
(obfirmo, obfirmas, obfirmavi, obfirmāre, obfirmatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obfirmor |
| II sing. | obfirmāris, obfirmāre |
| III sing. | obfirmātur |
| I plur. | obfirmāmur |
| II plur. | obfirmamĭni |
| III plur. | obfirmantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obfirmābar |
| II sing. | obfirmabāris, obfirmabāre |
| III sing. | obfirmabātur |
| I plur. | obfirmabāmur |
| II plur. | obfirmabamĭni |
| III plur. | obfirmabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obfirmābor |
| II sing. | obfirmabĕris, obfirmabĕre |
| III sing. | obfirmabĭtur |
| I plur. | obfirmabĭmur |
| II plur. | obfirmabimĭni |
| III plur. | obfirmabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obfirmatus, a, um sum |
| II sing. | obfirmatus, a, um es |
| III sing. | obfirmatus, a, um est |
| I plur. | obfirmati, ae, a sumus |
| II plur. | obfirmati, ae, a estis |
| III plur. | obfirmati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obfirmatus, a, um eram |
| II sing. | obfirmatus, a, um eras |
| III sing. | obfirmatus, a, um erat |
| I plur. | obfirmati, ae, a eramus |
| II plur. | obfirmati, ae, a eratis |
| III plur. | obfirmati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obfirmatus, a, um ero |
| II sing. | obfirmatus, a, um eris |
| III sing. | obfirmatus, a, um erit |
| I plur. | obfirmati, ae, a erimus |
| II plur. | obfirmati, ae, a eritis |
| III plur. | obfirmati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obfirmer |
| II sing. | obfirmēris, obfirmēre |
| III sing. | obfirmētur |
| I plur. | obfirmēmur |
| II plur. | obfirmemĭni |
| III plur. | obfirmentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obfirmārer |
| II sing. | obfirmarēris, obfirmarēre |
| III sing. | obfirmarētur |
| I plur. | obfirmarēmur |
| II plur. | obfirmaremĭni |
| III plur. | obfirmarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obfirmatus, a, um sim |
| II sing. | obfirmatus, a, um sis |
| III sing. | obfirmatus, a, um sit |
| I plur. | obfirmati, ae, a simus |
| II plur. | obfirmati, ae, a sitis |
| III plur. | obfirmati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obfirmatus, a, um essem |
| II sing. | obfirmatus, a, um esses |
| III sing. | obfirmatus, a, um esset |
| I plur. | obfirmati, ae, a essemus |
| II plur. | obfirmati, ae, a essetis |
| III plur. | obfirmati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obfirmāre |
| II plur. | obfirmamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obfirmātor |
| III sing. | obfirmātor |
| II plur. | |
| III plur. | obfirmantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obfirmatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obfirmāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obfirmatus, a, um esse |
| Plurale: | obfirmati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obfirmatum esse |
| GERUNDIVO |
| obfirmandus, a, um |
| SUPIN |
| obfirmatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBFIRMOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|