Déclinaison / Conjugueur latin
obiector - Diathèse passive
(obiecto, obiectas, obiectavi, obiectāre, obiectatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obiector |
| II sing. | obiectāris, obiectāre |
| III sing. | obiectātur |
| I plur. | obiectāmur |
| II plur. | obiectamĭni |
| III plur. | obiectantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obiectābar |
| II sing. | obiectabāris, obiectabāre |
| III sing. | obiectabātur |
| I plur. | obiectabāmur |
| II plur. | obiectabamĭni |
| III plur. | obiectabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obiectābor |
| II sing. | obiectabĕris, obiectabĕre |
| III sing. | obiectabĭtur |
| I plur. | obiectabĭmur |
| II plur. | obiectabimĭni |
| III plur. | obiectabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obiectatus, a, um sum |
| II sing. | obiectatus, a, um es |
| III sing. | obiectatus, a, um est |
| I plur. | obiectati, ae, a sumus |
| II plur. | obiectati, ae, a estis |
| III plur. | obiectati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obiectatus, a, um eram |
| II sing. | obiectatus, a, um eras |
| III sing. | obiectatus, a, um erat |
| I plur. | obiectati, ae, a eramus |
| II plur. | obiectati, ae, a eratis |
| III plur. | obiectati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obiectatus, a, um ero |
| II sing. | obiectatus, a, um eris |
| III sing. | obiectatus, a, um erit |
| I plur. | obiectati, ae, a erimus |
| II plur. | obiectati, ae, a eritis |
| III plur. | obiectati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obiecter |
| II sing. | obiectēris, obiectēre |
| III sing. | obiectētur |
| I plur. | obiectēmur |
| II plur. | obiectemĭni |
| III plur. | obiectentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obiectārer |
| II sing. | obiectarēris, obiectarēre |
| III sing. | obiectarētur |
| I plur. | obiectarēmur |
| II plur. | obiectaremĭni |
| III plur. | obiectarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obiectatus, a, um sim |
| II sing. | obiectatus, a, um sis |
| III sing. | obiectatus, a, um sit |
| I plur. | obiectati, ae, a simus |
| II plur. | obiectati, ae, a sitis |
| III plur. | obiectati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obiectatus, a, um essem |
| II sing. | obiectatus, a, um esses |
| III sing. | obiectatus, a, um esset |
| I plur. | obiectati, ae, a essemus |
| II plur. | obiectati, ae, a essetis |
| III plur. | obiectati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obiectāre |
| II plur. | obiectamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obiectātor |
| III sing. | obiectātor |
| II plur. | |
| III plur. | obiectantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obiectatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obiectāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obiectatus, a, um esse |
| Plurale: | obiectati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obiectatum esse |
| GERUNDIVO |
| obiectandus, a, um | |