Déclinaison / Conjugueur latin
obnūbĭlor - Diathèse passive
(obnūbĭlo, obnūbĭlas, obnubilavi, obnūbĭlāre, obnubilatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obnūbĭlor |
| II sing. | obnūbĭlāris, obnūbĭlāre |
| III sing. | obnūbĭlātur |
| I plur. | obnūbĭlāmur |
| II plur. | obnūbĭlamĭni |
| III plur. | obnūbĭlantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obnūbĭlābar |
| II sing. | obnūbĭlabāris, obnūbĭlabāre |
| III sing. | obnūbĭlabātur |
| I plur. | obnūbĭlabāmur |
| II plur. | obnūbĭlabamĭni |
| III plur. | obnūbĭlabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obnūbĭlābor |
| II sing. | obnūbĭlabĕris, obnūbĭlabĕre |
| III sing. | obnūbĭlabĭtur |
| I plur. | obnūbĭlabĭmur |
| II plur. | obnūbĭlabimĭni |
| III plur. | obnūbĭlabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obnubilatus, a, um sum |
| II sing. | obnubilatus, a, um es |
| III sing. | obnubilatus, a, um est |
| I plur. | obnubilati, ae, a sumus |
| II plur. | obnubilati, ae, a estis |
| III plur. | obnubilati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obnubilatus, a, um eram |
| II sing. | obnubilatus, a, um eras |
| III sing. | obnubilatus, a, um erat |
| I plur. | obnubilati, ae, a eramus |
| II plur. | obnubilati, ae, a eratis |
| III plur. | obnubilati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obnubilatus, a, um ero |
| II sing. | obnubilatus, a, um eris |
| III sing. | obnubilatus, a, um erit |
| I plur. | obnubilati, ae, a erimus |
| II plur. | obnubilati, ae, a eritis |
| III plur. | obnubilati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obnūbĭler |
| II sing. | obnūbĭlēris, obnūbĭlēre |
| III sing. | obnūbĭlētur |
| I plur. | obnūbĭlēmur |
| II plur. | obnūbĭlemĭni |
| III plur. | obnūbĭlentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obnūbĭlārer |
| II sing. | obnūbĭlarēris, obnūbĭlarēre |
| III sing. | obnūbĭlarētur |
| I plur. | obnūbĭlarēmur |
| II plur. | obnūbĭlaremĭni |
| III plur. | obnūbĭlarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obnubilatus, a, um sim |
| II sing. | obnubilatus, a, um sis |
| III sing. | obnubilatus, a, um sit |
| I plur. | obnubilati, ae, a simus |
| II plur. | obnubilati, ae, a sitis |
| III plur. | obnubilati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obnubilatus, a, um essem |
| II sing. | obnubilatus, a, um esses |
| III sing. | obnubilatus, a, um esset |
| I plur. | obnubilati, ae, a essemus |
| II plur. | obnubilati, ae, a essetis |
| III plur. | obnubilati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obnūbĭlāre |
| II plur. | obnūbĭlamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obnūbĭlātor |
| III sing. | obnūbĭlātor |
| II plur. | |
| III plur. | obnūbĭlantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obnubilatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obnūbĭlāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obnubilatus, a, um esse |
| Plurale: | obnubilati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obnubilatum esse |
| GERUNDIVO |
| obnūbĭlandus, a, um | |