Déclinaison / Conjugueur latin
obnuntĭo - Diathèse active
(obnuntĭo, obnuntĭas, obnuntiavi, obnuntĭāre, obnuntiatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obnuntĭo |
| II sing. | obnuntĭas |
| III sing. | obnuntĭat |
| I plur. | obnuntĭāmus |
| II plur. | obnuntĭātis |
| III plur. | obnuntĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obnuntĭābam |
| II sing. | obnuntĭābas |
| III sing. | obnuntĭābat |
| I plur. | obnuntĭabāmus |
| II plur. | obnuntĭabātis |
| III plur. | obnuntĭābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obnuntĭābo |
| II sing. | obnuntĭābis |
| III sing. | obnuntĭābit |
| I plur. | obnuntĭabĭmus |
| II plur. | obnuntĭabĭtis |
| III plur. | obnuntĭābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | obnuntiavi |
| II sing. | obnuntiavisti |
| III sing. | obnuntiavit |
| I plur. | obnuntiavĭmus |
| II plur. | obnuntiavistis |
| III plur. | obnuntiavēreunt, obnuntiavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obnuntiavĕram |
| II sing. | obnuntiavĕras |
| III sing. | obnuntiavĕrat |
| I plur. | obnuntiaverāmus |
| II plur. | obnuntiaverātis |
| III plur. | obnuntiavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obnuntiavĕro |
| II sing. | obnuntiavĕris |
| III sing. | obnuntiavĕrit |
| I plur. | obnuntiaverĭmus |
| II plur. | obnuntiaverĭtis |
| III plur. | obnuntiavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obnuntĭem |
| II sing. | obnuntĭes |
| III sing. | obnuntĭet |
| I plur. | obnuntĭēmus |
| II plur. | obnuntĭētis |
| III plur. | obnuntĭent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obnuntĭārem |
| II sing. | obnuntĭāres |
| III sing. | obnuntĭāret |
| I plur. | obnuntĭarēmus |
| II plur. | obnuntĭarētis |
| III plur. | obnuntĭārent |
| PARFAIT |
| I sing. | obnuntiavĕrim |
| II sing. | obnuntiavĕris |
| III sing. | obnuntiavĕrit |
| I plur. | obnuntiaverĭmus |
| II plur. | obnuntiaverĭtis |
| III plur. | obnuntiavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obnuntiavissem |
| II sing. | obnuntiavisses |
| III sing. | obnuntiavisset |
| I plur. | obnuntiavissēmus |
| II plur. | obnuntiavissētis |
| III plur. | obnuntiavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obnuntĭa |
| II plur. | obnuntĭāte |
| FUTUR |
| II sing. | obnuntĭāto |
| III sing. | obnuntĭāto |
| II plur. | obnuntĭatōte |
| III plur. | obnuntĭanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obnuntĭans, antis |
| FUTUR |
| obnuntiatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obnuntĭāre |
| PARFAIT |
| obnuntiavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obnuntiatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obnuntiatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obnuntĭandi |
| Datif: | obnuntĭando |
| Accusatif: | ad obnuntĭandum |
| Ablatif: | obnuntĭando |
| SUPIN |
| obnuntiatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBNUNTIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|