Déclinaison / Conjugueur latin
obsignor - Diathèse passive
(obsigno, obsignas, obsignavi, obsignāre, obsignatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obsignor |
| II sing. | obsignāris, obsignāre |
| III sing. | obsignātur |
| I plur. | obsignāmur |
| II plur. | obsignamĭni |
| III plur. | obsignantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsignābar |
| II sing. | obsignabāris, obsignabāre |
| III sing. | obsignabātur |
| I plur. | obsignabāmur |
| II plur. | obsignabamĭni |
| III plur. | obsignabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obsignābor |
| II sing. | obsignabĕris, obsignabĕre |
| III sing. | obsignabĭtur |
| I plur. | obsignabĭmur |
| II plur. | obsignabimĭni |
| III plur. | obsignabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obsignatus, a, um sum |
| II sing. | obsignatus, a, um es |
| III sing. | obsignatus, a, um est |
| I plur. | obsignati, ae, a sumus |
| II plur. | obsignati, ae, a estis |
| III plur. | obsignati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsignatus, a, um eram |
| II sing. | obsignatus, a, um eras |
| III sing. | obsignatus, a, um erat |
| I plur. | obsignati, ae, a eramus |
| II plur. | obsignati, ae, a eratis |
| III plur. | obsignati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obsignatus, a, um ero |
| II sing. | obsignatus, a, um eris |
| III sing. | obsignatus, a, um erit |
| I plur. | obsignati, ae, a erimus |
| II plur. | obsignati, ae, a eritis |
| III plur. | obsignati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obsigner |
| II sing. | obsignēris, obsignēre |
| III sing. | obsignētur |
| I plur. | obsignēmur |
| II plur. | obsignemĭni |
| III plur. | obsignentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsignārer |
| II sing. | obsignarēris, obsignarēre |
| III sing. | obsignarētur |
| I plur. | obsignarēmur |
| II plur. | obsignaremĭni |
| III plur. | obsignarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obsignatus, a, um sim |
| II sing. | obsignatus, a, um sis |
| III sing. | obsignatus, a, um sit |
| I plur. | obsignati, ae, a simus |
| II plur. | obsignati, ae, a sitis |
| III plur. | obsignati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsignatus, a, um essem |
| II sing. | obsignatus, a, um esses |
| III sing. | obsignatus, a, um esset |
| I plur. | obsignati, ae, a essemus |
| II plur. | obsignati, ae, a essetis |
| III plur. | obsignati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obsignāre |
| II plur. | obsignamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obsignātor |
| III sing. | obsignātor |
| II plur. | |
| III plur. | obsignantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obsignatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obsignāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obsignatus, a, um esse |
| Plurale: | obsignati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obsignatum esse |
| GERUNDIVO |
| obsignandus, a, um | |