Déclinaison / Conjugueur latin
obsŏlĕfăcĭo - Diathèse active
(obsŏlĕfăcĭo, obsŏlĕfăcis, obsolefeci, obsŏlĕfăcĕre, obsolefactum)
verbe transitif III conjugaison in -io
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obsŏlĕfăcĭo |
| II sing. | obsŏlĕfăcis |
| III sing. | obsŏlĕfăcit |
| I plur. | obsŏlĕfăcīmus |
| II plur. | obsŏlĕfăcītis |
| III plur. | obsŏlĕfăciunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsŏlĕfăciēbam |
| II sing. | obsŏlĕfăciēbas |
| III sing. | obsŏlĕfăciēbat |
| I plur. | obsŏlĕfăciebāmus |
| II plur. | obsŏlĕfăciebātis |
| III plur. | obsŏlĕfăciēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obsŏlĕfăcĭam |
| II sing. | obsŏlĕfăcĭes |
| III sing. | obsŏlĕfăcĭet |
| I plur. | obsŏlĕfăciēmus |
| II plur. | obsŏlĕfăciētis |
| III plur. | obsŏlĕfăcĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | obsolefeci |
| II sing. | obsolefecisti |
| III sing. | obsolefecit |
| I plur. | obsolefecĭmus |
| II plur. | obsolefecistis |
| III plur. | obsolefecērunt, obsolefecēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsolefecĕram |
| II sing. | obsolefecĕras |
| III sing. | obsolefecĕrat |
| I plur. | obsolefecerāmus |
| II plur. | obsolefecerātis |
| III plur. | obsolefecĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obsolefecĕro |
| II sing. | obsolefecĕris |
| III sing. | obsolefecĕrit |
| I plur. | obsolefecerĭmus |
| II plur. | obsolefecerĭtis |
| III plur. | obsolefecĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obsŏlĕfăcĭam |
| II sing. | obsŏlĕfăcĭas |
| III sing. | obsŏlĕfăcĭat |
| I plur. | obsŏlĕfăciāmus |
| II plur. | obsŏlĕfăciātis |
| III plur. | obsŏlĕfăcĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsŏlĕfăcĕrem |
| II sing. | obsŏlĕfăcĕres |
| III sing. | obsŏlĕfăcĕret |
| I plur. | obsŏlĕfăcerēmus |
| II plur. | obsŏlĕfăcerētis |
| III plur. | obsŏlĕfăcĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obsolefecĕrim |
| II sing. | obsolefecĕris |
| III sing. | obsolefecĕrit |
| I plur. | obsolefecerĭmus |
| II plur. | obsolefecerĭtis |
| III plur. | obsolefecĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsolefecissem |
| II sing. | obsolefecisses |
| III sing. | obsolefecisset |
| I plur. | obsolefecissēmus |
| II plur. | obsolefecissētis |
| III plur. | obsolefecissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obsŏlĕfăce |
| II plur. | obsŏlĕfăcĭte |
| FUTUR |
| II sing. | obsŏlĕfăcĭto |
| III sing. | obsŏlĕfăcĭto |
| II plur. | obsŏlĕfăcitōte |
| III plur. | obsŏlĕfăciunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obsŏlĕfăciens, ientis |
| FUTUR |
| obsolefactūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obsŏlĕfăcĕre |
| PARFAIT |
| obsolefecisse |
| FUTUR |
| Singolare: | obsolefactūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | obsolefactūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obsŏlĕfăciendi |
| Datif: | obsŏlĕfăciendo |
| Accusatif: | ad obsŏlĕfăciendum |
| Ablatif: | obsŏlĕfăciendo |
| SUPIN |
| obsolefactum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBSOLEFACIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|