Déclinaison / Conjugueur latin
obstĭnor - Diathèse passive
(obstĭno, obstĭnas, obstinavi, obstĭnāre, obstinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obstĭnor |
| II sing. | obstĭnāris, obstĭnāre |
| III sing. | obstĭnātur |
| I plur. | obstĭnāmur |
| II plur. | obstĭnamĭni |
| III plur. | obstĭnantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obstĭnābar |
| II sing. | obstĭnabāris, obstĭnabāre |
| III sing. | obstĭnabātur |
| I plur. | obstĭnabāmur |
| II plur. | obstĭnabamĭni |
| III plur. | obstĭnabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obstĭnābor |
| II sing. | obstĭnabĕris, obstĭnabĕre |
| III sing. | obstĭnabĭtur |
| I plur. | obstĭnabĭmur |
| II plur. | obstĭnabimĭni |
| III plur. | obstĭnabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | obstinatus, a, um sum |
| II sing. | obstinatus, a, um es |
| III sing. | obstinatus, a, um est |
| I plur. | obstinati, ae, a sumus |
| II plur. | obstinati, ae, a estis |
| III plur. | obstinati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obstinatus, a, um eram |
| II sing. | obstinatus, a, um eras |
| III sing. | obstinatus, a, um erat |
| I plur. | obstinati, ae, a eramus |
| II plur. | obstinati, ae, a eratis |
| III plur. | obstinati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obstinatus, a, um ero |
| II sing. | obstinatus, a, um eris |
| III sing. | obstinatus, a, um erit |
| I plur. | obstinati, ae, a erimus |
| II plur. | obstinati, ae, a eritis |
| III plur. | obstinati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | obstĭner |
| II sing. | obstĭnēris, obstĭnēre |
| III sing. | obstĭnētur |
| I plur. | obstĭnēmur |
| II plur. | obstĭnemĭni |
| III plur. | obstĭnentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obstĭnārer |
| II sing. | obstĭnarēris, obstĭnarēre |
| III sing. | obstĭnarētur |
| I plur. | obstĭnarēmur |
| II plur. | obstĭnaremĭni |
| III plur. | obstĭnarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | obstinatus, a, um sim |
| II sing. | obstinatus, a, um sis |
| III sing. | obstinatus, a, um sit |
| I plur. | obstinati, ae, a simus |
| II plur. | obstinati, ae, a sitis |
| III plur. | obstinati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obstinatus, a, um essem |
| II sing. | obstinatus, a, um esses |
| III sing. | obstinatus, a, um esset |
| I plur. | obstinati, ae, a essemus |
| II plur. | obstinati, ae, a essetis |
| III plur. | obstinati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obstĭnāre |
| II plur. | obstĭnamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | obstĭnātor |
| III sing. | obstĭnātor |
| II plur. | |
| III plur. | obstĭnantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| obstinatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| obstĭnāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | obstinatus, a, um esse |
| Plurale: | obstinati, ae, a esse |
| FUTUR |
| obstinatum esse |
| GERUNDIVO |
| obstĭnandus, a, um | |