Déclinaison / Conjugueur latin
obsurdesco - Diathèse active
(obsurdesco, obsurdescis, obsurdescĕre, obsurdui)
verbe intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | obsurdesco |
| II sing. | obsurdescis |
| III sing. | obsurdescit |
| I plur. | obsurdescĭmus |
| II plur. | obsurdescĭtis |
| III plur. | obsurdescunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsurdescēbam |
| II sing. | obsurdescēbas |
| III sing. | obsurdescēbat |
| I plur. | obsurdescebāmus |
| II plur. | obsurdescebātis |
| III plur. | obsurdescēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | obsurdescam |
| II sing. | obsurdesces |
| III sing. | obsurdescet |
| I plur. | obsurdescēmus |
| II plur. | obsurdescētis |
| III plur. | obsurdescent |
| PARFAIT |
| I sing. | obsurdui |
| II sing. | obsurduisti |
| III sing. | obsurduit |
| I plur. | obsurduĭmus |
| II plur. | obsurduistis |
| III plur. | obsurduērunt, obsurduēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsurduĕram |
| II sing. | obsurduĕras |
| III sing. | obsurduĕrat |
| I plur. | obsurduerāmus |
| II plur. | obsurduerātis |
| III plur. | obsurduĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | obsurduĕro |
| II sing. | obsurduĕris |
| III sing. | obsurduĕrit |
| I plur. | obsurduerĭmus |
| II plur. | obsurduerĭtis |
| III plur. | obsurduĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | obsurdescam |
| II sing. | obsurdescas |
| III sing. | obsurdescat |
| I plur. | obsurdescāmus |
| II plur. | obsurdescātis |
| III plur. | obsurdescant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | obsurdescĕrem |
| II sing. | obsurdescĕres |
| III sing. | obsurdescĕret |
| I plur. | obsurdescerēmus |
| II plur. | obsurdescerētis |
| III plur. | obsurdescĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | obsurduĕrim |
| II sing. | obsurduĕris |
| III sing. | obsurduĕrit |
| I plur. | obsurduerĭmus |
| II plur. | obsurduerĭtis |
| III plur. | obsurduĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | obsurduissem |
| II sing. | obsurduisses |
| III sing. | obsurduisset |
| I plur. | obsurduissēmus |
| II plur. | obsurduissētis |
| III plur. | obsurduissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | obsurdescĕ |
| II plur. | obsurdescĭte |
| FUTUR |
| II sing. | obsurdescĭto |
| III sing. | obsurdescĭto |
| II plur. | obsurdescitōte |
| III plur. | obsurdescunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| obsurdescens, entis |
| FUTUR |
| |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| obsurdescĕre |
| PARFAIT |
| obsurduisse |
| FUTUR |
| Singolare: | |
| Plurale: | |
| GERUNDIF |
| Génitif: | obsurdescendi |
| Datif: | obsurdescendo |
| Accusatif: | ad obsurdescendum |
| Ablatif: | obsurdescendo |
| SUPIN |
| |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OBSURDESCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|