Déclinaison / Conjugueur latin
offirmo - Diathèse active
(offirmo, offirmas, offirmavi, offirmāre, offirmatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | offirmo |
| II sing. | offirmas |
| III sing. | offirmat |
| I plur. | offirmāmus |
| II plur. | offirmātis |
| III plur. | offirmant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | offirmābam |
| II sing. | offirmābas |
| III sing. | offirmābat |
| I plur. | offirmabāmus |
| II plur. | offirmabātis |
| III plur. | offirmābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | offirmābo |
| II sing. | offirmābis |
| III sing. | offirmābit |
| I plur. | offirmabĭmus |
| II plur. | offirmabĭtis |
| III plur. | offirmābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | offirmavi |
| II sing. | offirmavisti |
| III sing. | offirmavit |
| I plur. | offirmavĭmus |
| II plur. | offirmavistis |
| III plur. | offirmavēreunt, offirmavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | offirmavĕram |
| II sing. | offirmavĕras |
| III sing. | offirmavĕrat |
| I plur. | offirmaverāmus |
| II plur. | offirmaverātis |
| III plur. | offirmavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | offirmavĕro |
| II sing. | offirmavĕris |
| III sing. | offirmavĕrit |
| I plur. | offirmaverĭmus |
| II plur. | offirmaverĭtis |
| III plur. | offirmavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | offirmem |
| II sing. | offirmes |
| III sing. | offirmet |
| I plur. | offirmēmus |
| II plur. | offirmētis |
| III plur. | offirment |
| IMPARFAIT |
| I sing. | offirmārem |
| II sing. | offirmāres |
| III sing. | offirmāret |
| I plur. | offirmarēmus |
| II plur. | offirmarētis |
| III plur. | offirmārent |
| PARFAIT |
| I sing. | offirmavĕrim |
| II sing. | offirmavĕris |
| III sing. | offirmavĕrit |
| I plur. | offirmaverĭmus |
| II plur. | offirmaverĭtis |
| III plur. | offirmavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | offirmavissem |
| II sing. | offirmavisses |
| III sing. | offirmavisset |
| I plur. | offirmavissēmus |
| II plur. | offirmavissētis |
| III plur. | offirmavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | offirma |
| II plur. | offirmāte |
| FUTUR |
| II sing. | offirmāto |
| III sing. | offirmāto |
| II plur. | offirmatōte |
| III plur. | offirmanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| offirmans, antis |
| FUTUR |
| offirmatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| offirmāre |
| PARFAIT |
| offirmavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | offirmatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | offirmatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | offirmandi |
| Datif: | offirmando |
| Accusatif: | ad offirmandum |
| Ablatif: | offirmando |
| SUPIN |
| offirmatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OFFIRMO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|