Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | ostendor |
| II sing. | ostendĕris, ostendĕre |
| III sing. | ostendĭtur |
| I plur. | ostendĭmur |
| II plur. | ostendimĭni |
| III plur. | ostenduntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ostendēbar |
| II sing. | ostendebāris, ostendebāre |
| III sing. | ostendebātur |
| I plur. | ostendebāmur |
| II plur. | ostendebamĭni |
| III plur. | ostendebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | ostendar |
| II sing. | ostendēris, ostendēre |
| III sing. | ostendētur |
| I plur. | ostendēmur |
| II plur. | ostendemĭni |
| III plur. | ostendentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ostentus o ostensus, a, um sum |
| II sing. | ostentus o ostensus, a, um es |
| III sing. | ostentus o ostensus, a, um est |
| I plur. | ostenti o ostensi, ae, a sumus |
| II plur. | ostenti o ostensi, ae, a estis |
| III plur. | ostenti o ostensi, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ostentus o ostensus, a, um eram |
| II sing. | ostentus o ostensus, a, um eras |
| III sing. | ostentus o ostensus, a, um erat |
| I plur. | ostenti o ostensi, ae, a eramus |
| II plur. | ostenti o ostensi, ae, a eratis |
| III plur. | ostenti o ostensi, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | ostentus o ostensus, a, um ero |
| II sing. | ostentus o ostensus, a, um eris |
| III sing. | ostentus o ostensus, a, um erit |
| I plur. | ostenti o ostensi, ae, a erimus |
| II plur. | ostenti o ostensi, ae, a eritis |
| III plur. | ostenti o ostensi, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | ostendar |
| II sing. | ostendāris, ostendāre |
| III sing. | ostendātur |
| I plur. | ostendāmur |
| II plur. | ostendamĭni |
| III plur. | ostendantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | ostendĕrer |
| II sing. | ostenderēris, ostenderēre |
| III sing. | ostenderētur |
| I plur. | ostenderēmur |
| II plur. | ostenderemĭni |
| III plur. | ostenderentur |
| PARFAIT |
| I sing. | ostentus o ostensus, a, um sim |
| II sing. | ostentus o ostensus, a, um sis |
| III sing. | ostentus o ostensus, a, um sit |
| I plur. | ostenti o ostensi, ae, a simus |
| II plur. | ostenti o ostensi, ae, a sitis |
| III plur. | ostenti o ostensi, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | ostentus o ostensus, a, um essem |
| II sing. | ostentus o ostensus, a, um esses |
| III sing. | ostentus o ostensus, a, um esset |
| I plur. | ostenti o ostensi, ae, a essemus |
| II plur. | ostenti o ostensi, ae, a essetis |
| III plur. | ostenti o ostensi, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | ostendĕre |
| II plur. | ostendimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | ostendĭtor |
| III sing. | ostendĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | ostenduntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| ostentus o ostensus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| ostendi |
| PARFAIT |
| Singolare: | ostentus o ostensus, a, um esse |
| Plurale: | ostenti o ostensi, ae, a esse |
| FUTUR |
| ostentum esse o ostensum esse |
| GERUNDIVO |
| ostendendus, a, um |
| SUPIN |
| ostentu o ostensu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:OSTENDOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|