Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | pĕrămans |
| Gen. | peramantis |
| Dat. | peramanti |
| Acc. | peramantem |
| Abl. | peramanti |
| Voc. | pĕrămans |
| PLURIEL |
| Nom. | peramantes |
| Gen. | peramantĭum |
| Dat. | peramantĭbus |
| Acc. | peramantes |
| Abl. | peramantĭbus |
| Voc. | peramantes |
| SINGULIER |
| Nom. | pĕrămans |
| Gen. | peramantis |
| Dat. | peramanti |
| Acc. | peramantem |
| Abl. | peramanti |
| Voc. | pĕrămans |
| PLURIEL |
| Nom. | peramantes |
| Gen. | peramantĭum |
| Dat. | peramantĭbus |
| Acc. | peramantes |
| Abl. | peramantĭbus |
| Voc. | peramantes |
| SINGULIER |
| Nom. | pĕrămans |
| Gen. | peramantis |
| Dat. | peramanti |
| Acc. | pĕrămans |
| Abl. | peramanti |
| Voc. | pĕrămans |
| PLURIEL |
| Nom. | peramantĭa |
| Gen. | peramantĭum |
| Dat. | peramantĭbus |
| Acc. | peramantĭa |
| Abl. | peramantĭbus | |