Déclinaison / Conjugueur latin
percognosco - Diathèse active
(percognosco, percognoscis, percognovi, percognoscĕre, percognitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | percognosco |
| II sing. | percognoscis |
| III sing. | percognoscit |
| I plur. | percognoscĭmus |
| II plur. | percognoscĭtis |
| III plur. | percognoscunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | percognoscēbam |
| II sing. | percognoscēbas |
| III sing. | percognoscēbat |
| I plur. | percognoscebāmus |
| II plur. | percognoscebātis |
| III plur. | percognoscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | percognoscam |
| II sing. | percognosces |
| III sing. | percognoscet |
| I plur. | percognoscēmus |
| II plur. | percognoscētis |
| III plur. | percognoscent |
| PARFAIT |
| I sing. | percognovi |
| II sing. | percognovisti |
| III sing. | percognovit |
| I plur. | percognovĭmus |
| II plur. | percognovistis |
| III plur. | percognovērunt, percognovēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | percognovĕram |
| II sing. | percognovĕras |
| III sing. | percognovĕrat |
| I plur. | percognoverāmus |
| II plur. | percognoverātis |
| III plur. | percognovĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | percognovĕro |
| II sing. | percognovĕris |
| III sing. | percognovĕrit |
| I plur. | percognoverĭmus |
| II plur. | percognoverĭtis |
| III plur. | percognovĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | percognoscam |
| II sing. | percognoscas |
| III sing. | percognoscat |
| I plur. | percognoscāmus |
| II plur. | percognoscātis |
| III plur. | percognoscant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | percognoscĕrem |
| II sing. | percognoscĕres |
| III sing. | percognoscĕret |
| I plur. | percognoscerēmus |
| II plur. | percognoscerētis |
| III plur. | percognoscĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | percognovĕrim |
| II sing. | percognovĕris |
| III sing. | percognovĕrit |
| I plur. | percognoverĭmus |
| II plur. | percognoverĭtis |
| III plur. | percognovĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | percognovissem |
| II sing. | percognovisses |
| III sing. | percognovisset |
| I plur. | percognovissēmus |
| II plur. | percognovissētis |
| III plur. | percognovissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | percognoscĕ |
| II plur. | percognoscĭte |
| FUTUR |
| II sing. | percognoscĭto |
| III sing. | percognoscĭto |
| II plur. | percognoscitōte |
| III plur. | percognoscunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| percognoscens, entis |
| FUTUR |
| percognitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| percognoscĕre |
| PARFAIT |
| percognovisse |
| FUTUR |
| Singolare: | percognitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | percognitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | percognoscendi |
| Datif: | percognoscendo |
| Accusatif: | ad percognoscendum |
| Ablatif: | percognoscendo |
| SUPIN |
| percognitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PERCOGNOSCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|