Déclinaison / Conjugueur latin
percuntor - Diathèse passive
(percunto, percuntas, percuntavi, percuntāre, percuntatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | percuntor |
| II sing. | percuntāris, percuntāre |
| III sing. | percuntātur |
| I plur. | percuntāmur |
| II plur. | percuntamĭni |
| III plur. | percuntantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | percuntābar |
| II sing. | percuntabāris, percuntabāre |
| III sing. | percuntabātur |
| I plur. | percuntabāmur |
| II plur. | percuntabamĭni |
| III plur. | percuntabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | percuntābor |
| II sing. | percuntabĕris, percuntabĕre |
| III sing. | percuntabĭtur |
| I plur. | percuntabĭmur |
| II plur. | percuntabimĭni |
| III plur. | percuntabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | percuntatus, a, um sum |
| II sing. | percuntatus, a, um es |
| III sing. | percuntatus, a, um est |
| I plur. | percuntati, ae, a sumus |
| II plur. | percuntati, ae, a estis |
| III plur. | percuntati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | percuntatus, a, um eram |
| II sing. | percuntatus, a, um eras |
| III sing. | percuntatus, a, um erat |
| I plur. | percuntati, ae, a eramus |
| II plur. | percuntati, ae, a eratis |
| III plur. | percuntati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | percuntatus, a, um ero |
| II sing. | percuntatus, a, um eris |
| III sing. | percuntatus, a, um erit |
| I plur. | percuntati, ae, a erimus |
| II plur. | percuntati, ae, a eritis |
| III plur. | percuntati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | percunter |
| II sing. | percuntēris, percuntēre |
| III sing. | percuntētur |
| I plur. | percuntēmur |
| II plur. | percuntemĭni |
| III plur. | percuntentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | percuntārer |
| II sing. | percuntarēris, percuntarēre |
| III sing. | percuntarētur |
| I plur. | percuntarēmur |
| II plur. | percuntaremĭni |
| III plur. | percuntarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | percuntatus, a, um sim |
| II sing. | percuntatus, a, um sis |
| III sing. | percuntatus, a, um sit |
| I plur. | percuntati, ae, a simus |
| II plur. | percuntati, ae, a sitis |
| III plur. | percuntati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | percuntatus, a, um essem |
| II sing. | percuntatus, a, um esses |
| III sing. | percuntatus, a, um esset |
| I plur. | percuntati, ae, a essemus |
| II plur. | percuntati, ae, a essetis |
| III plur. | percuntati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | percuntāre |
| II plur. | percuntamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | percuntātor |
| III sing. | percuntātor |
| II plur. | |
| III plur. | percuntantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| percuntatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| percuntāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | percuntatus, a, um esse |
| Plurale: | percuntati, ae, a esse |
| FUTUR |
| percuntatum esse |
| GERUNDIVO |
| percuntandus, a, um | |