Déclinaison / Conjugueur latin
percunto - Diathèse active
(percunto, percuntas, percuntavi, percuntāre, percuntatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | percunto |
| II sing. | percuntas |
| III sing. | percuntat |
| I plur. | percuntāmus |
| II plur. | percuntātis |
| III plur. | percuntant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | percuntābam |
| II sing. | percuntābas |
| III sing. | percuntābat |
| I plur. | percuntabāmus |
| II plur. | percuntabātis |
| III plur. | percuntābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | percuntābo |
| II sing. | percuntābis |
| III sing. | percuntābit |
| I plur. | percuntabĭmus |
| II plur. | percuntabĭtis |
| III plur. | percuntābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | percuntavi |
| II sing. | percuntavisti |
| III sing. | percuntavit |
| I plur. | percuntavĭmus |
| II plur. | percuntavistis |
| III plur. | percuntavērunt, percuntavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | percuntavĕram |
| II sing. | percuntavĕras |
| III sing. | percuntavĕrat |
| I plur. | percuntaverāmus |
| II plur. | percuntaverātis |
| III plur. | percuntavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | percuntavĕro |
| II sing. | percuntavĕris |
| III sing. | percuntavĕrit |
| I plur. | percuntaverĭmus |
| II plur. | percuntaverĭtis |
| III plur. | percuntavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | percuntem |
| II sing. | percuntes |
| III sing. | percuntet |
| I plur. | percuntēmus |
| II plur. | percuntētis |
| III plur. | percuntent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | percuntārem |
| II sing. | percuntāres |
| III sing. | percuntāret |
| I plur. | percuntarēmus |
| II plur. | percuntarētis |
| III plur. | percuntārent |
| PARFAIT |
| I sing. | percuntavĕrim |
| II sing. | percuntavĕris |
| III sing. | percuntavĕrit |
| I plur. | percuntaverĭmus |
| II plur. | percuntaverĭtis |
| III plur. | percuntavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | percuntavissem |
| II sing. | percuntavisses |
| III sing. | percuntavisset |
| I plur. | percuntavissēmus |
| II plur. | percuntavissētis |
| III plur. | percuntavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | percunta |
| II plur. | percuntāte |
| FUTUR |
| II sing. | percuntāto |
| III sing. | percuntāto |
| II plur. | percuntatōte |
| III plur. | percuntanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| percuntans, antis |
| FUTUR |
| percuntatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| percuntāre |
| PARFAIT |
| percuntavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | percuntatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | percuntatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | percuntandi |
| Datif: | percuntando |
| Accusatif: | ad percuntandum |
| Ablatif: | percuntando |
| SUPIN |
| percuntatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PERCUNTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|