Déclinaison / Conjugueur latin
permiscĕo - Diathèse active
(permiscĕo, permisces, permiscui, permiscēre, permixtum)
verbe transitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | permiscĕo |
| II sing. | permisces |
| III sing. | permiscet |
| I plur. | permiscēmus |
| II plur. | permiscētis |
| III plur. | permiscent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | permiscēbam |
| II sing. | permiscēbas |
| III sing. | permiscēbat |
| I plur. | permiscabāmus |
| II plur. | permiscebātis |
| III plur. | permiscēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | permiscēbo |
| II sing. | permiscēbis |
| III sing. | permiscēbit |
| I plur. | permiscebĭmus |
| II plur. | permiscebĭtis |
| III plur. | permiscēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | permiscui |
| II sing. | permiscuisti |
| III sing. | permiscuit |
| I plur. | permiscuĭmus |
| II plur. | permiscuistis |
| III plur. | permiscuērunt, permiscuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | permiscuĕram |
| II sing. | permiscuĕras |
| III sing. | permiscuĕrat |
| I plur. | permiscuerāmus |
| II plur. | permiscuerātis |
| III plur. | permiscuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | permiscuĕro |
| II sing. | permiscuĕris |
| III sing. | permiscuĕrit |
| I plur. | permiscuerĭmus |
| II plur. | permiscuerĭtis |
| III plur. | permiscuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | permiscĕam |
| II sing. | permiscĕas |
| III sing. | permiscĕat |
| I plur. | permisceāmus |
| II plur. | permisceātis |
| III plur. | permiscĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | permiscērem |
| II sing. | permiscēres |
| III sing. | permiscēret |
| I plur. | permiscerēmus |
| II plur. | permiscerētis |
| III plur. | permiscērent |
| PARFAIT |
| I sing. | permiscuĕrim |
| II sing. | permiscuĕris |
| III sing. | permiscuĕrit |
| I plur. | permiscuerĭmus |
| II plur. | permiscuerĭtis |
| III plur. | permiscuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | permiscuissem |
| II sing. | permiscuisses |
| III sing. | permiscuisset |
| I plur. | permiscuissēmus |
| II plur. | permiscuissētis |
| III plur. | permiscuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | permisce |
| II plur. | permiscēte |
| FUTUR |
| II sing. | permiscēto |
| III sing. | permiscēto |
| II plur. | permiscetōte |
| III plur. | permiscento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| permiscens, entis |
| FUTUR |
| permixtūrūs o permistūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| permiscēre |
| PARFAIT |
| permiscuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | permixtūrūm o permistūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | permixtūros o permistūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | permiscendi |
| Datif: | permiscendo |
| Accusatif: | ad permiscendum |
| Ablatif: | permiscendo |
| SUPIN |
| permixtum o permistum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PERMISCEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|