Déclinaison / Conjugueur latin
perturbo - Diathèse active
(perturbo, perturbas, perturbavi, perturbāre, perturbatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | perturbo |
| II sing. | perturbas |
| III sing. | perturbat |
| I plur. | perturbāmus |
| II plur. | perturbātis |
| III plur. | perturbant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | perturbābam |
| II sing. | perturbābas |
| III sing. | perturbābat |
| I plur. | perturbabāmus |
| II plur. | perturbabātis |
| III plur. | perturbābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | perturbābo |
| II sing. | perturbābis |
| III sing. | perturbābit |
| I plur. | perturbabĭmus |
| II plur. | perturbabĭtis |
| III plur. | perturbābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | perturbavi |
| II sing. | perturbavisti |
| III sing. | perturbavit |
| I plur. | perturbavĭmus |
| II plur. | perturbavistis |
| III plur. | perturbavērunt, perturbavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | perturbavĕram |
| II sing. | perturbavĕras |
| III sing. | perturbavĕrat |
| I plur. | perturbaverāmus |
| II plur. | perturbaverātis |
| III plur. | perturbavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | perturbavĕro |
| II sing. | perturbavĕris |
| III sing. | perturbavĕrit |
| I plur. | perturbaverĭmus |
| II plur. | perturbaverĭtis |
| III plur. | perturbavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | perturbem |
| II sing. | perturbes |
| III sing. | perturbet |
| I plur. | perturbēmus |
| II plur. | perturbētis |
| III plur. | perturbent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | perturbārem |
| II sing. | perturbāres |
| III sing. | perturbāret |
| I plur. | perturbarēmus |
| II plur. | perturbarētis |
| III plur. | perturbārent |
| PARFAIT |
| I sing. | perturbavĕrim |
| II sing. | perturbavĕris |
| III sing. | perturbavĕrit |
| I plur. | perturbaverĭmus |
| II plur. | perturbaverĭtis |
| III plur. | perturbavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | perturbavissem |
| II sing. | perturbavisses |
| III sing. | perturbavisset |
| I plur. | perturbavissēmus |
| II plur. | perturbavissētis |
| III plur. | perturbavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | perturba |
| II plur. | perturbāte |
| FUTUR |
| II sing. | perturbāto |
| III sing. | perturbāto |
| II plur. | perturbatōte |
| III plur. | perturbanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| perturbans, antis |
| FUTUR |
| perturbatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| perturbāre |
| PARFAIT |
| perturbavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | perturbatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | perturbatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | perturbandi |
| Datif: | perturbando |
| Accusatif: | ad perturbandum |
| Ablatif: | perturbando |
| SUPIN |
| perturbatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PERTURBO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|