Déclinaison / Conjugueur latin
perturbor - Diathèse passive
(perturbo, perturbas, perturbavi, perturbāre, perturbatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | perturbor |
| II sing. | perturbāris, perturbāre |
| III sing. | perturbātur |
| I plur. | perturbāmur |
| II plur. | perturbamĭni |
| III plur. | perturbantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | perturbābar |
| II sing. | perturbabāris, perturbabāre |
| III sing. | perturbabātur |
| I plur. | perturbabāmur |
| II plur. | perturbabamĭni |
| III plur. | perturbabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | perturbābor |
| II sing. | perturbabĕris, perturbabĕre |
| III sing. | perturbabĭtur |
| I plur. | perturbabĭmur |
| II plur. | perturbabimĭni |
| III plur. | perturbabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | perturbatus, a, um sum |
| II sing. | perturbatus, a, um es |
| III sing. | perturbatus, a, um est |
| I plur. | perturbati, ae, a sumus |
| II plur. | perturbati, ae, a estis |
| III plur. | perturbati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | perturbatus, a, um eram |
| II sing. | perturbatus, a, um eras |
| III sing. | perturbatus, a, um erat |
| I plur. | perturbati, ae, a eramus |
| II plur. | perturbati, ae, a eratis |
| III plur. | perturbati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | perturbatus, a, um ero |
| II sing. | perturbatus, a, um eris |
| III sing. | perturbatus, a, um erit |
| I plur. | perturbati, ae, a erimus |
| II plur. | perturbati, ae, a eritis |
| III plur. | perturbati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | perturber |
| II sing. | perturbēris, perturbēre |
| III sing. | perturbētur |
| I plur. | perturbēmur |
| II plur. | perturbemĭni |
| III plur. | perturbentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | perturbārer |
| II sing. | perturbarēris, perturbarēre |
| III sing. | perturbarētur |
| I plur. | perturbarēmur |
| II plur. | perturbaremĭni |
| III plur. | perturbarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | perturbatus, a, um sim |
| II sing. | perturbatus, a, um sis |
| III sing. | perturbatus, a, um sit |
| I plur. | perturbati, ae, a simus |
| II plur. | perturbati, ae, a sitis |
| III plur. | perturbati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | perturbatus, a, um essem |
| II sing. | perturbatus, a, um esses |
| III sing. | perturbatus, a, um esset |
| I plur. | perturbati, ae, a essemus |
| II plur. | perturbati, ae, a essetis |
| III plur. | perturbati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | perturbāre |
| II plur. | perturbamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | perturbātor |
| III sing. | perturbātor |
| II plur. | |
| III plur. | perturbantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| perturbatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| perturbāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | perturbatus, a, um esse |
| Plurale: | perturbati, ae, a esse |
| FUTUR |
| perturbatum esse |
| GERUNDIVO |
| perturbandus, a, um | |