Déclinaison / Conjugueur latin
pervinco - Diathèse active
(pervinco, pervincis, pervici, pervincĕre, pervictum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | pervinco |
| II sing. | pervincis |
| III sing. | pervincit |
| I plur. | pervincĭmus |
| II plur. | pervincĭtis |
| III plur. | pervincunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | pervincēbam |
| II sing. | pervincēbas |
| III sing. | pervincēbat |
| I plur. | pervincebāmus |
| II plur. | pervincebātis |
| III plur. | pervincēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | pervincam |
| II sing. | pervinces |
| III sing. | pervincet |
| I plur. | pervincēmus |
| II plur. | pervincētis |
| III plur. | pervincent |
| PARFAIT |
| I sing. | pervici |
| II sing. | pervicisti |
| III sing. | pervicit |
| I plur. | pervicĭmus |
| II plur. | pervicistis |
| III plur. | pervicērunt, pervicēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | pervicĕram |
| II sing. | pervicĕras |
| III sing. | pervicĕrat |
| I plur. | pervicerāmus |
| II plur. | pervicerātis |
| III plur. | pervicĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | pervicĕro |
| II sing. | pervicĕris |
| III sing. | pervicĕrit |
| I plur. | pervicerĭmus |
| II plur. | pervicerĭtis |
| III plur. | pervicĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | pervincam |
| II sing. | pervincas |
| III sing. | pervincat |
| I plur. | pervincāmus |
| II plur. | pervincātis |
| III plur. | pervincant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | pervincĕrem |
| II sing. | pervincĕres |
| III sing. | pervincĕret |
| I plur. | pervincerēmus |
| II plur. | pervincerētis |
| III plur. | pervincĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | pervicĕrim |
| II sing. | pervicĕris |
| III sing. | pervicĕrit |
| I plur. | pervicerĭmus |
| II plur. | pervicerĭtis |
| III plur. | pervicĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | pervicissem |
| II sing. | pervicisses |
| III sing. | pervicisset |
| I plur. | pervicissēmus |
| II plur. | pervicissētis |
| III plur. | pervicissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | pervincĕ |
| II plur. | pervincĭte |
| FUTUR |
| II sing. | pervincĭto |
| III sing. | pervincĭto |
| II plur. | pervincitōte |
| III plur. | pervincunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| pervincens, entis |
| FUTUR |
| pervictūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| pervincĕre |
| PARFAIT |
| pervicisse |
| FUTUR |
| Singolare: | pervictūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | pervictūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | pervincendi |
| Datif: | pervincendo |
| Accusatif: | ad pervincendum |
| Ablatif: | pervincendo |
| SUPIN |
| pervictum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PERVINCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|