Déclinaison / Conjugueur latin
poeniteo - Diathèse active
(poenitĕo, poenites, poenitēre, poenitui)
verbe transitif e intransitif II conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | poenitĕo |
| II sing. | poenites |
| III sing. | poenitet |
| I plur. | poenitēmus |
| II plur. | poenitētis |
| III plur. | poenitent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | poenitēbam |
| II sing. | poenitēbas |
| III sing. | poenitēbat |
| I plur. | poenitebāmus |
| II plur. | poenitebātis |
| III plur. | poenitēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | poenitēbo |
| II sing. | poenitēbis |
| III sing. | poenitēbit |
| I plur. | poenitebĭmus |
| II plur. | poenitebĭtis |
| III plur. | poenitēbunt |
| PARFAIT |
| I sing. | poenitui |
| II sing. | poenituisti |
| III sing. | poenituit |
| I plur. | poenituĭmus |
| II plur. | poenituistis |
| III plur. | poenituērunt, poenituēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | poenituĕram |
| II sing. | poenituĕras |
| III sing. | poenituĕrat |
| I plur. | poenituerāmus |
| II plur. | poenituerātis |
| III plur. | poenituĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | poenituĕro |
| II sing. | poenituĕris |
| III sing. | poenituĕrit |
| I plur. | poenituerĭmus |
| II plur. | poenituerĭtis |
| III plur. | poenituĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | poenitĕam |
| II sing. | poenitĕas |
| III sing. | poenitĕat |
| I plur. | poeniteāmus |
| II plur. | poeniteātis |
| III plur. | poenitĕant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | poenitērem |
| II sing. | poenitēres |
| III sing. | poenitēret |
| I plur. | poeniterēmus |
| II plur. | poeniterētis |
| III plur. | poenitērent |
| PARFAIT |
| I sing. | poenituĕrim |
| II sing. | poenituĕris |
| III sing. | poenituĕrit |
| I plur. | poenituerĭmus |
| II plur. | poenituerĭtis |
| III plur. | poenituĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | poenituissem |
| II sing. | poenituisses |
| III sing. | poenituisset |
| I plur. | poenituissēmus |
| II plur. | poenituissētis |
| III plur. | poenituissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | poenite |
| II plur. | poenitēte |
| FUTUR |
| II sing. | poenitēto |
| III sing. | poenitēto |
| II plur. | poenitetōte |
| III plur. | poenitento |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| poenitens, –entis |
| FUTUR |
| – |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| poenitēre |
| PARFAIT |
| poenituisse |
| FUTUR |
| Singolare: | – |
| Plurale: | – |
| GERUNDIF |
| Génitif: | poenitendi |
| Datif: | poenitendo |
| Accusatif: | ad poenitendum |
| Ablatif: | poenitendo |
| SUPIN |
| – |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:POENITEO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
