Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | poenĭor |
| II sing. | poenīris, poenīre |
| III sing. | poenītur |
| I plur. | poenīmur |
| II plur. | poenimĭni |
| III plur. | poeniuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | poeniēbar |
| II sing. | poeniebāris, poeniebāre |
| III sing. | poeniebātur |
| I plur. | poeniebāmur |
| II plur. | poeniebamĭni |
| III plur. | poeniebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | poenĭar |
| II sing. | poeniēris, poeniēre |
| III sing. | poeniētur |
| I plur. | poeniēmur |
| II plur. | poeniemĭni |
| III plur. | poenientur |
| PARFAIT |
| I sing. | poenitus, –a, –um sum |
| II sing. | poenitus, –a, –um es |
| III sing. | poenitus, –a, –um est |
| I plur. | poeniti, –ae, –a sumus |
| II plur. | poeniti, –ae, –a estis |
| III plur. | poeniti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | poenitus, –a, –um eram |
| II sing. | poenitus, –a, –um eras |
| III sing. | poenitus, –a, –um erat |
| I plur. | poeniti, –ae, –a eramus |
| II plur. | poeniti, –ae, –a eratis |
| III plur. | poeniti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | poenitus, –a, –um ero |
| II sing. | poenitus, –a, –um eris |
| III sing. | poenitus, –a, –um erit |
| I plur. | poeniti, –ae, –a erimus |
| II plur. | poeniti, –ae, –a eritis |
| III plur. | poeniti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | poenĭar |
| II sing. | poeniāris, poeniāre |
| III sing. | poeniātur |
| I plur. | poeniāmur |
| II plur. | poeniamĭni |
| III plur. | poeniantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | poenīrer |
| II sing. | poenirēris, poeniirēre |
| III sing. | poenirētur |
| I plur. | poenirēmur |
| II plur. | poenirēmini |
| III plur. | poenirentur |
| PARFAIT |
| I sing. | poenitus, –a, –um sim |
| II sing. | poenitus, –a, –um sis |
| III sing. | poenitus, –a, –um sit |
| I plur. | poeniti, –ae, –a simus |
| II plur. | poeniti, –ae, –a sitis |
| III plur. | poeniti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | poenitus, –a, –um essem |
| II sing. | poenitus, –a, –um esses |
| III sing. | poenitus, –a, –um esset |
| I plur. | poeniti, –ae, –a essemus |
| II plur. | poeniti, –ae, –a essetis |
| III plur. | poeniti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | poenīre |
| II plur. | poenimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | poenītor |
| III sing. | poenītor |
| II plur. | – |
| III plur. | poeniuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| poenitus, –a, –um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| poenīri |
| PARFAIT |
| Singolare: | poenitus, –a, –um esse |
| Plurale: | poeniti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| poenitum esse |
| GERUNDIVO |
| poeniendus, –a, –um |
| SUPIN |
| poenitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:POENIOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
