Déclinaison / Conjugueur latin
| PRÉSENT |
| I sing. | poenĭo |
| II sing. | poenis |
| III sing. | poenit |
| I plur. | poenīmus |
| II plur. | poenītis |
| III plur. | poenĭunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | poeniēbam |
| II sing. | poeniēbas |
| III sing. | poeniēbat |
| I plur. | poeniebāmus |
| II plur. | poeniebātis |
| III plur. | poeniēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | poenĭam |
| II sing. | poenĭes |
| III sing. | poenĭet |
| I plur. | poeniēmus |
| II plur. | poeniētis |
| III plur. | poenĭent |
| PARFAIT |
| I sing. | poenii o poenivi |
| II sing. | poeniisti o poenivisti |
| III sing. | poeniit o poenivit |
| I plur. | poeniĭmus o poenivĭmus |
| II plur. | poeniistis o poenivistis |
| III plur. | poeniērunt o poenivērunt, ēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | poeniĕram o poenivĕram |
| II sing. | poeniĕras o poenivĕras |
| III sing. | poeniĕrat o poenivĕrat |
| I plur. | poenierāmus o poeniverāmus |
| II plur. | poenierātis o poeniverātis |
| III plur. | poeniĕrant o poenivĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | poeniĕro o poenivĕro |
| II sing. | poeniĕris o poenivĕris |
| III sing. | poeniĕrit o poenivĕrit |
| I plur. | poenierĭmus o poeniverĭmus |
| II plur. | poenierĭtis o poeniverĭtis |
| III plur. | poeniĕrint o poenivĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | poenĭam |
| II sing. | poenĭas |
| III sing. | poenĭat |
| I plur. | poeniāmus |
| II plur. | poeniātis |
| III plur. | poenĭant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | poenīrem |
| II sing. | poenīres |
| III sing. | poenīret |
| I plur. | poenirēmus |
| II plur. | poenirētis |
| III plur. | poenīrent |
| PARFAIT |
| I sing. | poeniĕrim o poenivĕrim |
| II sing. | poeniĕris o poenivĕris |
| III sing. | poeniĕrit o poenivĕrit |
| I plur. | poenierĭmus o poeniverĭmus |
| II plur. | poenierĭtis o poeniverĭtis |
| III plur. | poeniĕrint o poenivĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | poeniissem o poenivissem |
| II sing. | poeniisses o poenivisses |
| III sing. | poeniisset o poenivisset |
| I plur. | poeniissēmus o poenivissēmus |
| II plur. | poeniissētis o poenivissētis |
| III plur. | poeniissent o poenivissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | poeni |
| II plur. | poenīte |
| FUTUR |
| II sing. | poenīto |
| III sing. | poenīto |
| II plur. | poenitōte |
| III plur. | poeniunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| poeniens, –ientis |
| FUTUR |
| poenitūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| poenīre |
| PARFAIT |
| poeniisse o poenivisse |
| FUTUR |
| Singolare: | poenitūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | poenitūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | poeniendi |
| Datif: | poeniendo |
| Accusatif: | ad poeniendum |
| Ablatif: | poeniendo |
| SUPIN |
| poenitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:POENIO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
