Déclinaison / Conjugueur latin
praecanto - Diathèse active
(praecanto, praecantas, praecantavi, praecantāre, praecantatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecanto |
| II sing. | praecantas |
| III sing. | praecantat |
| I plur. | praecantāmus |
| II plur. | praecantātis |
| III plur. | praecantant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecantābam |
| II sing. | praecantābas |
| III sing. | praecantābat |
| I plur. | praecantabāmus |
| II plur. | praecantabātis |
| III plur. | praecantābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecantābo |
| II sing. | praecantābis |
| III sing. | praecantābit |
| I plur. | praecantabĭmus |
| II plur. | praecantabĭtis |
| III plur. | praecantābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praecantavi |
| II sing. | praecantavisti |
| III sing. | praecantavit |
| I plur. | praecantavĭmus |
| II plur. | praecantavistis |
| III plur. | praecantavērunt, praecantavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecantavĕram |
| II sing. | praecantavĕras |
| III sing. | praecantavĕrat |
| I plur. | praecantaverāmus |
| II plur. | praecantaverātis |
| III plur. | praecantavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecantavĕro |
| II sing. | praecantavĕris |
| III sing. | praecantavĕrit |
| I plur. | praecantaverĭmus |
| II plur. | praecantaverĭtis |
| III plur. | praecantavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecantem |
| II sing. | praecantes |
| III sing. | praecantet |
| I plur. | praecantēmus |
| II plur. | praecantētis |
| III plur. | praecantent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecantārem |
| II sing. | praecantāres |
| III sing. | praecantāret |
| I plur. | praecantarēmus |
| II plur. | praecantarētis |
| III plur. | praecantārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecantavĕrim |
| II sing. | praecantavĕris |
| III sing. | praecantavĕrit |
| I plur. | praecantaverĭmus |
| II plur. | praecantaverĭtis |
| III plur. | praecantavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecantavissem |
| II sing. | praecantavisses |
| III sing. | praecantavisset |
| I plur. | praecantavissēmus |
| II plur. | praecantavissētis |
| III plur. | praecantavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecanta |
| II plur. | praecantāte |
| FUTUR |
| II sing. | praecantāto |
| III sing. | praecantāto |
| II plur. | praecantatōte |
| III plur. | praecantanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecantans, –antis |
| FUTUR |
| praecantatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecantāre |
| PARFAIT |
| praecantavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praecantatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecantatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecantandi |
| Datif: | praecantando |
| Accusatif: | ad praecantandum |
| Ablatif: | praecantando |
| SUPIN |
| praecantatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECANTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
