Déclinaison / Conjugueur latin
praecurro - Diathèse active
(praecurro, praecurris, praecurri, praecurrĕre, praecursum)
verbe transitif e intransitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praecurro |
| II sing. | praecurris |
| III sing. | praecurrit |
| I plur. | praecurrĭmus |
| II plur. | praecurrĭtis |
| III plur. | praecurrunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecurrēbam |
| II sing. | praecurrēbas |
| III sing. | praecurrēbat |
| I plur. | praecurrebāmus |
| II plur. | praecurrebātis |
| III plur. | praecurrēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praecurram |
| II sing. | praecurres |
| III sing. | praecurret |
| I plur. | praecurrēmus |
| II plur. | praecurrētis |
| III plur. | praecurrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecurri |
| II sing. | praecurristi |
| III sing. | praecurrit |
| I plur. | praecurrĭmus |
| II plur. | praecurristis |
| III plur. | praecurrērunt, praecurrēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecurrĕram |
| II sing. | praecurrĕras |
| III sing. | praecurrĕrat |
| I plur. | praecurrerāmus |
| II plur. | praecurrerātis |
| III plur. | praecurrĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praecurrĕro |
| II sing. | praecurrĕris |
| III sing. | praecurrĕrit |
| I plur. | praecurrerĭmus |
| II plur. | praecurrerĭtis |
| III plur. | praecurrĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praecurram |
| II sing. | praecurras |
| III sing. | praecurrat |
| I plur. | praecurrāmus |
| II plur. | praecurrātis |
| III plur. | praecurrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praecurrĕrem |
| II sing. | praecurrĕres |
| III sing. | praecurrĕret |
| I plur. | praecurrerēmus |
| II plur. | praecurrerētis |
| III plur. | praecurrĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praecurrĕrim |
| II sing. | praecurrĕris |
| III sing. | praecurrĕrit |
| I plur. | praecurrerĭmus |
| II plur. | praecurrerĭtis |
| III plur. | praecurrĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praecurrissem |
| II sing. | praecurrisses |
| III sing. | praecurrisset |
| I plur. | praecurrissēmus |
| II plur. | praecurrissētis |
| III plur. | praecurrissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praecurrĕ |
| II plur. | praecurrĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praecurrĭto |
| III sing. | praecurrĭto |
| II plur. | praecurritōte |
| III plur. | praecurrunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praecurrens, –entis |
| FUTUR |
| praecursūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praecurrĕre |
| PARFAIT |
| praecurrisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praecursūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praecursūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praecurrendi |
| Datif: | praecurrendo |
| Accusatif: | ad praecurrendum |
| Ablatif: | praecurrendo |
| SUPIN |
| praecursum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAECURRO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
