Déclinaison / Conjugueur latin
praedūro - Diathèse active
(praedūro, praedūras, praeduravi, praedūrāre, praeduratum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praedūro |
| II sing. | praedūras |
| III sing. | praedūrat |
| I plur. | praedūrāmus |
| II plur. | praedūrātis |
| III plur. | praedūrant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praedūrābam |
| II sing. | praedūrābas |
| III sing. | praedūrābat |
| I plur. | praedūrabāmus |
| II plur. | praedūrabātis |
| III plur. | praedūrābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praedūrābo |
| II sing. | praedūrābis |
| III sing. | praedūrābit |
| I plur. | praedūrabĭmus |
| II plur. | praedūrabĭtis |
| III plur. | praedūrābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praeduravi |
| II sing. | praeduravisti |
| III sing. | praeduravit |
| I plur. | praeduravĭmus |
| II plur. | praeduravistis |
| III plur. | praeduravēreunt, praeduravēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeduravĕram |
| II sing. | praeduravĕras |
| III sing. | praeduravĕrat |
| I plur. | praeduraverāmus |
| II plur. | praeduraverātis |
| III plur. | praeduravĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praeduravĕro |
| II sing. | praeduravĕris |
| III sing. | praeduravĕrit |
| I plur. | praeduraverĭmus |
| II plur. | praeduraverĭtis |
| III plur. | praeduravĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praedūrem |
| II sing. | praedūres |
| III sing. | praedūret |
| I plur. | praedūrēmus |
| II plur. | praedūrētis |
| III plur. | praedūrent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praedūrārem |
| II sing. | praedūrāres |
| III sing. | praedūrāret |
| I plur. | praedūrarēmus |
| II plur. | praedūrarētis |
| III plur. | praedūrārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praeduravĕrim |
| II sing. | praeduravĕris |
| III sing. | praeduravĕrit |
| I plur. | praeduraverĭmus |
| II plur. | praeduraverĭtis |
| III plur. | praeduravĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praeduravissem |
| II sing. | praeduravisses |
| III sing. | praeduravisset |
| I plur. | praeduravissēmus |
| II plur. | praeduravissētis |
| III plur. | praeduravissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praedūra |
| II plur. | praedūrāte |
| FUTUR |
| II sing. | praedūrāto |
| III sing. | praedūrāto |
| II plur. | praedūratōte |
| III plur. | praedūranto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praedūrans, –antis |
| FUTUR |
| praeduratūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praedūrāre |
| PARFAIT |
| praeduravisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praeduratūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praeduratūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praedūrandi |
| Datif: | praedūrando |
| Accusatif: | ad praedūrandum |
| Ablatif: | praedūrando |
| SUPIN |
| praeduratum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEDURO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
