Déclinaison / Conjugueur latin
praefōco - Diathèse active
(praefōco, praefōcas, praefocavi, praefōcāre, praefocatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praefōco |
| II sing. | praefōcas |
| III sing. | praefōcat |
| I plur. | praefōcāmus |
| II plur. | praefōcātis |
| III plur. | praefōcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefōcābam |
| II sing. | praefōcābas |
| III sing. | praefōcābat |
| I plur. | praefōcabāmus |
| II plur. | praefōcabātis |
| III plur. | praefōcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praefōcābo |
| II sing. | praefōcābis |
| III sing. | praefōcābit |
| I plur. | praefōcabĭmus |
| II plur. | praefōcabĭtis |
| III plur. | praefōcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praefocavi |
| II sing. | praefocavisti |
| III sing. | praefocavit |
| I plur. | praefocavĭmus |
| II plur. | praefocavistis |
| III plur. | praefocavērunt, praefocavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefocavĕram |
| II sing. | praefocavĕras |
| III sing. | praefocavĕrat |
| I plur. | praefocaverāmus |
| II plur. | praefocaverātis |
| III plur. | praefocavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praefocavĕro |
| II sing. | praefocavĕris |
| III sing. | praefocavĕrit |
| I plur. | praefocaverĭmus |
| II plur. | praefocaverĭtis |
| III plur. | praefocavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praefōcem |
| II sing. | praefōces |
| III sing. | praefōcet |
| I plur. | praefōcēmus |
| II plur. | praefōcētis |
| III plur. | praefōcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praefōcārem |
| II sing. | praefōcāres |
| III sing. | praefōcāret |
| I plur. | praefōcarēmus |
| II plur. | praefōcarētis |
| III plur. | praefōcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praefocavĕrim |
| II sing. | praefocavĕris |
| III sing. | praefocavĕrit |
| I plur. | praefocaverĭmus |
| II plur. | praefocaverĭtis |
| III plur. | praefocavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praefocavissem |
| II sing. | praefocavisses |
| III sing. | praefocavisset |
| I plur. | praefocavissēmus |
| II plur. | praefocavissētis |
| III plur. | praefocavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praefōca |
| II plur. | praefōcāte |
| FUTUR |
| II sing. | praefōcāto |
| III sing. | praefōcāto |
| II plur. | praefōcatōte |
| III plur. | praefōcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praefōcans, –antis |
| FUTUR |
| praefocatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praefōcāre |
| PARFAIT |
| praefocavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praefocatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praefocatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praefōcandi |
| Datif: | praefōcando |
| Accusatif: | ad praefōcandum |
| Ablatif: | praefōcando |
| SUPIN |
| praefocatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEFOCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
