Déclinaison / Conjugueur latin
praelŏco - Diathèse active
(praelŏco, praelŏcas, praelocavi, praelŏcāre, praelocatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praelŏco |
| II sing. | praelŏcas |
| III sing. | praelŏcat |
| I plur. | praelŏcāmus |
| II plur. | praelŏcātis |
| III plur. | praelŏcant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelŏcābam |
| II sing. | praelŏcābas |
| III sing. | praelŏcābat |
| I plur. | praelŏcabāmus |
| II plur. | praelŏcabātis |
| III plur. | praelŏcābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praelŏcābo |
| II sing. | praelŏcābis |
| III sing. | praelŏcābit |
| I plur. | praelŏcabĭmus |
| II plur. | praelŏcabĭtis |
| III plur. | praelŏcābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praelocavi |
| II sing. | praelocavisti |
| III sing. | praelocavit |
| I plur. | praelocavĭmus |
| II plur. | praelocavistis |
| III plur. | praelocavērunt, praelocavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praelocavĕram |
| II sing. | praelocavĕras |
| III sing. | praelocavĕrat |
| I plur. | praelocaverāmus |
| II plur. | praelocaverātis |
| III plur. | praelocavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praelocavĕro |
| II sing. | praelocavĕris |
| III sing. | praelocavĕrit |
| I plur. | praelocaverĭmus |
| II plur. | praelocaverĭtis |
| III plur. | praelocavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praelŏcem |
| II sing. | praelŏces |
| III sing. | praelŏcet |
| I plur. | praelŏcēmus |
| II plur. | praelŏcētis |
| III plur. | praelŏcent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praelŏcārem |
| II sing. | praelŏcāres |
| III sing. | praelŏcāret |
| I plur. | praelŏcarēmus |
| II plur. | praelŏcarētis |
| III plur. | praelŏcārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praelocavĕrim |
| II sing. | praelocavĕris |
| III sing. | praelocavĕrit |
| I plur. | praelocaverĭmus |
| II plur. | praelocaverĭtis |
| III plur. | praelocavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praelocavissem |
| II sing. | praelocavisses |
| III sing. | praelocavisset |
| I plur. | praelocavissēmus |
| II plur. | praelocavissētis |
| III plur. | praelocavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praelŏca |
| II plur. | praelŏcāte |
| FUTUR |
| II sing. | praelŏcāto |
| III sing. | praelŏcāto |
| II plur. | praelŏcatōte |
| III plur. | praelŏcanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praelŏcans, –antis |
| FUTUR |
| praelocatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praelŏcāre |
| PARFAIT |
| praelocavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praelocatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | praelocatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praelŏcandi |
| Datif: | praelŏcando |
| Accusatif: | ad praelŏcandum |
| Ablatif: | praelŏcando |
| SUPIN |
| praelocatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAELOCO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
