Déclinaison / Conjugueur latin
| SINGULIER |
| Nom. | praemitis |
| Gen. | praemitis |
| Dat. | praemiti |
| Acc. | praemitem |
| Abl. | praemiti |
| Voc. | praemitis |
| PLURIEL |
| Nom. | praemites |
| Gen. | praemitĭum |
| Dat. | praemitĭbus |
| Acc. | praemites |
| Abl. | praemitĭbus |
| Voc. | praemites |
| SINGULIER |
| Nom. | praemitis |
| Gen. | praemitis |
| Dat. | praemiti |
| Acc. | praemitem |
| Abl. | praemiti |
| Voc. | praemitis |
| PLURIEL |
| Nom. | praemites |
| Gen. | praemitĭum |
| Dat. | praemitĭbus |
| Acc. | praemites |
| Abl. | praemitĭbus |
| Voc. | praemites |
| SINGULIER |
| Nom. | praemite |
| Gen. | praemitis |
| Dat. | praemiti |
| Acc. | praemite |
| Abl. | praemiti |
| Voc. | praemite |
| PLURIEL |
| Nom. | praemitĭa |
| Gen. | praemitĭum |
| Dat. | praemitĭbus |
| Acc. | praemitĭa |
| Abl. | praemitĭbus | |