Déclinaison / Conjugueur latin
praemitto - Diathèse active
(praemitto, praemittis, praemisi, praemittĕre, praemissum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praemitto |
| II sing. | praemittis |
| III sing. | praemittit |
| I plur. | praemittĭmus |
| II plur. | praemittĭtis |
| III plur. | praemittunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praemittēbam |
| II sing. | praemittēbas |
| III sing. | praemittēbat |
| I plur. | praemittebāmus |
| II plur. | praemittebātis |
| III plur. | praemittēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praemittam |
| II sing. | praemittes |
| III sing. | praemittet |
| I plur. | praemittēmus |
| II plur. | praemittētis |
| III plur. | praemittent |
| PARFAIT |
| I sing. | praemisi |
| II sing. | praemisisti |
| III sing. | praemisit |
| I plur. | praemisĭmus |
| II plur. | praemisistis |
| III plur. | praemisērunt, praemisēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praemisĕram |
| II sing. | praemisĕras |
| III sing. | praemisĕrat |
| I plur. | praemiserāmus |
| II plur. | praemiserātis |
| III plur. | praemisĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praemisĕro |
| II sing. | praemisĕris |
| III sing. | praemisĕrit |
| I plur. | praemiserĭmus |
| II plur. | praemiserĭtis |
| III plur. | praemisĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praemittam |
| II sing. | praemittas |
| III sing. | praemittat |
| I plur. | praemittāmus |
| II plur. | praemittātis |
| III plur. | praemittant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praemittĕrem |
| II sing. | praemittĕres |
| III sing. | praemittĕret |
| I plur. | praemitterēmus |
| II plur. | praemitterētis |
| III plur. | praemittĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | praemisĕrim |
| II sing. | praemisĕris |
| III sing. | praemisĕrit |
| I plur. | praemiserĭmus |
| II plur. | praemiserĭtis |
| III plur. | praemisĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praemisissem |
| II sing. | praemisisses |
| III sing. | praemisisset |
| I plur. | praemisissēmus |
| II plur. | praemisissētis |
| III plur. | praemisissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praemittĕ |
| II plur. | praemittĭte |
| FUTUR |
| II sing. | praemittĭto |
| III sing. | praemittĭto |
| II plur. | praemittitōte |
| III plur. | praemittunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praemittens, entis |
| FUTUR |
| praemissūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praemittĕre |
| PARFAIT |
| praemisisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praemissūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | praemissūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praemittendi |
| Datif: | praemittendo |
| Accusatif: | ad praemittendum |
| Ablatif: | praemittendo |
| SUPIN |
| praemissum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAEMITTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|