Déclinaison / Conjugueur latin
praenŏto - Diathèse active
(praenŏto, praenŏtas, praenotavi, praenŏtāre, praenotatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | praenŏto |
| II sing. | praenŏtas |
| III sing. | praenŏtat |
| I plur. | praenŏtāmus |
| II plur. | praenŏtātis |
| III plur. | praenŏtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praenŏtābam |
| II sing. | praenŏtābas |
| III sing. | praenŏtābat |
| I plur. | praenŏtabāmus |
| II plur. | praenŏtabātis |
| III plur. | praenŏtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | praenŏtābo |
| II sing. | praenŏtābis |
| III sing. | praenŏtābit |
| I plur. | praenŏtabĭmus |
| II plur. | praenŏtabĭtis |
| III plur. | praenŏtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | praenotavi |
| II sing. | praenotavisti |
| III sing. | praenotavit |
| I plur. | praenotavĭmus |
| II plur. | praenotavistis |
| III plur. | praenotavērunt, praenotavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praenotavĕram |
| II sing. | praenotavĕras |
| III sing. | praenotavĕrat |
| I plur. | praenotaverāmus |
| II plur. | praenotaverātis |
| III plur. | praenotavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | praenotavĕro |
| II sing. | praenotavĕris |
| III sing. | praenotavĕrit |
| I plur. | praenotaverĭmus |
| II plur. | praenotaverĭtis |
| III plur. | praenotavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | praenŏtem |
| II sing. | praenŏtes |
| III sing. | praenŏtet |
| I plur. | praenŏtēmus |
| II plur. | praenŏtētis |
| III plur. | praenŏtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | praenŏtārem |
| II sing. | praenŏtāres |
| III sing. | praenŏtāret |
| I plur. | praenŏtarēmus |
| II plur. | praenŏtarētis |
| III plur. | praenŏtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | praenotavĕrim |
| II sing. | praenotavĕris |
| III sing. | praenotavĕrit |
| I plur. | praenotaverĭmus |
| II plur. | praenotaverĭtis |
| III plur. | praenotavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | praenotavissem |
| II sing. | praenotavisses |
| III sing. | praenotavisset |
| I plur. | praenotavissēmus |
| II plur. | praenotavissētis |
| III plur. | praenotavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | praenŏta |
| II plur. | praenŏtāte |
| FUTUR |
| II sing. | praenŏtāto |
| III sing. | praenŏtāto |
| II plur. | praenŏtatōte |
| III plur. | praenŏtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| praenŏtans, antis |
| FUTUR |
| praenotatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| praenŏtāre |
| PARFAIT |
| praenotavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | praenotatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | praenotatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | praenŏtandi |
| Datif: | praenŏtando |
| Accusatif: | ad praenŏtandum |
| Ablatif: | praenŏtando |
| SUPIN |
| praenotatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRAENOTO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|