Déclinaison / Conjugueur latin
pransĭto - Diathèse active
(pransĭto, pransĭtas, pransitavi, pransĭtāre, pransitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | pransĭto |
| II sing. | pransĭtas |
| III sing. | pransĭtat |
| I plur. | pransĭtāmus |
| II plur. | pransĭtātis |
| III plur. | pransĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | pransĭtābam |
| II sing. | pransĭtābas |
| III sing. | pransĭtābat |
| I plur. | pransĭtabāmus |
| II plur. | pransĭtabātis |
| III plur. | pransĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | pransĭtābo |
| II sing. | pransĭtābis |
| III sing. | pransĭtābit |
| I plur. | pransĭtabĭmus |
| II plur. | pransĭtabĭtis |
| III plur. | pransĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | pransitavi |
| II sing. | pransitavisti |
| III sing. | pransitavit |
| I plur. | pransitavĭmus |
| II plur. | pransitavistis |
| III plur. | pransitavēreunt, pransitavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | pransitavĕram |
| II sing. | pransitavĕras |
| III sing. | pransitavĕrat |
| I plur. | pransitaverāmus |
| II plur. | pransitaverātis |
| III plur. | pransitavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | pransitavĕro |
| II sing. | pransitavĕris |
| III sing. | pransitavĕrit |
| I plur. | pransitaverĭmus |
| II plur. | pransitaverĭtis |
| III plur. | pransitavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | pransĭtem |
| II sing. | pransĭtes |
| III sing. | pransĭtet |
| I plur. | pransĭtēmus |
| II plur. | pransĭtētis |
| III plur. | pransĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | pransĭtārem |
| II sing. | pransĭtāres |
| III sing. | pransĭtāret |
| I plur. | pransĭtarēmus |
| II plur. | pransĭtarētis |
| III plur. | pransĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | pransitavĕrim |
| II sing. | pransitavĕris |
| III sing. | pransitavĕrit |
| I plur. | pransitaverĭmus |
| II plur. | pransitaverĭtis |
| III plur. | pransitavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | pransitavissem |
| II sing. | pransitavisses |
| III sing. | pransitavisset |
| I plur. | pransitavissēmus |
| II plur. | pransitavissētis |
| III plur. | pransitavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | pransĭta |
| II plur. | pransĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | pransĭtāto |
| III sing. | pransĭtāto |
| II plur. | pransĭtatōte |
| III plur. | pransĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| pransĭtans, antis |
| FUTUR |
| pransitatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| pransĭtāre |
| PARFAIT |
| pransitavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | pransitatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | pransitatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | pransĭtandi |
| Datif: | pransĭtando |
| Accusatif: | ad pransĭtandum |
| Ablatif: | pransĭtando |
| SUPIN |
| pransitatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRANSITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|