Déclinaison / Conjugueur latin
pransĭtor - Diathèse passive
(pransĭto, pransĭtas, pransitavi, pransĭtāre, pransitatum)
verbe transitif e intransitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | pransĭtor |
| II sing. | pransĭtāris, pransĭtāre |
| III sing. | pransĭtātur |
| I plur. | pransĭtāmur |
| II plur. | pransĭtamĭni |
| III plur. | pransĭtantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | pransĭtābar |
| II sing. | pransĭtabāris, pransĭtabāre |
| III sing. | pransĭtabātur |
| I plur. | pransĭtabāmur |
| II plur. | pransĭtabamĭni |
| III plur. | pransĭtabantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | pransĭtābor |
| II sing. | pransĭtabĕris, pransĭtabĕre |
| III sing. | pransĭtabĭtur |
| I plur. | pransĭtabĭmur |
| II plur. | pransĭtabimĭni |
| III plur. | pransĭtabuntur |
| PARFAIT |
| I sing. | pransitatus, a, um sum |
| II sing. | pransitatus, a, um es |
| III sing. | pransitatus, a, um est |
| I plur. | pransitati, ae, a sumus |
| II plur. | pransitati, ae, a estis |
| III plur. | pransitati, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | pransitatus, a, um eram |
| II sing. | pransitatus, a, um eras |
| III sing. | pransitatus, a, um erat |
| I plur. | pransitati, ae, a eramus |
| II plur. | pransitati, ae, a eratis |
| III plur. | pransitati, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | pransitatus, a, um ero |
| II sing. | pransitatus, a, um eris |
| III sing. | pransitatus, a, um erit |
| I plur. | pransitati, ae, a erimus |
| II plur. | pransitati, ae, a eritis |
| III plur. | pransitati, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | pransĭter |
| II sing. | pransĭtēris, pransĭtēre |
| III sing. | pransĭtētur |
| I plur. | pransĭtēmur |
| II plur. | pransĭtemĭni |
| III plur. | pransĭtentur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | pransĭtārer |
| II sing. | pransĭtarēris, pransĭtarēre |
| III sing. | pransĭtarētur |
| I plur. | pransĭtarēmur |
| II plur. | pransĭtaremĭni |
| III plur. | pransĭtarentur |
| PARFAIT |
| I sing. | pransitatus, a, um sim |
| II sing. | pransitatus, a, um sis |
| III sing. | pransitatus, a, um sit |
| I plur. | pransitati, ae, a simus |
| II plur. | pransitati, ae, a sitis |
| III plur. | pransitati, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | pransitatus, a, um essem |
| II sing. | pransitatus, a, um esses |
| III sing. | pransitatus, a, um esset |
| I plur. | pransitati, ae, a essemus |
| II plur. | pransitati, ae, a essetis |
| III plur. | pransitati, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | pransĭtāre |
| II plur. | pransĭtamĭni |
| FUTUR |
| II sing. | pransĭtātor |
| III sing. | pransĭtātor |
| II plur. | |
| III plur. | pransĭtantor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| pransitatus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| pransĭtāri |
| PARFAIT |
| Singolare: | pransitatus, a, um esse |
| Plurale: | pransitati, ae, a esse |
| FUTUR |
| pransitatum esse |
| GERUNDIVO |
| pransĭtandus, a, um |
| SUPIN |
| pransitatu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PRANSITOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|