Déclinaison / Conjugueur latin
prōclīno - Diathèse active
(prōclīno, prōclīnas, proclinavi, prōclīnāre, proclinatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | prōclīno |
| II sing. | prōclīnas |
| III sing. | prōclīnat |
| I plur. | prōclīnāmus |
| II plur. | prōclīnātis |
| III plur. | prōclīnant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōclīnābam |
| II sing. | prōclīnābas |
| III sing. | prōclīnābat |
| I plur. | prōclīnabāmus |
| II plur. | prōclīnabātis |
| III plur. | prōclīnābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | prōclīnābo |
| II sing. | prōclīnābis |
| III sing. | prōclīnābit |
| I plur. | prōclīnabĭmus |
| II plur. | prōclīnabĭtis |
| III plur. | prōclīnābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | proclinavi |
| II sing. | proclinavisti |
| III sing. | proclinavit |
| I plur. | proclinavĭmus |
| II plur. | proclinavistis |
| III plur. | proclinavērunt, proclinavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | proclinavĕram |
| II sing. | proclinavĕras |
| III sing. | proclinavĕrat |
| I plur. | proclinaverāmus |
| II plur. | proclinaverātis |
| III plur. | proclinavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | proclinavĕro |
| II sing. | proclinavĕris |
| III sing. | proclinavĕrit |
| I plur. | proclinaverĭmus |
| II plur. | proclinaverĭtis |
| III plur. | proclinavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōclīnem |
| II sing. | prōclīnes |
| III sing. | prōclīnet |
| I plur. | prōclīnēmus |
| II plur. | prōclīnētis |
| III plur. | prōclīnent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōclīnārem |
| II sing. | prōclīnāres |
| III sing. | prōclīnāret |
| I plur. | prōclīnarēmus |
| II plur. | prōclīnarētis |
| III plur. | prōclīnārent |
| PARFAIT |
| I sing. | proclinavĕrim |
| II sing. | proclinavĕris |
| III sing. | proclinavĕrit |
| I plur. | proclinaverĭmus |
| II plur. | proclinaverĭtis |
| III plur. | proclinavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | proclinavissem |
| II sing. | proclinavisses |
| III sing. | proclinavisset |
| I plur. | proclinavissēmus |
| II plur. | proclinavissētis |
| III plur. | proclinavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | prōclīna |
| II plur. | prōclīnāte |
| FUTUR |
| II sing. | prōclīnāto |
| III sing. | prōclīnāto |
| II plur. | prōclīnatōte |
| III plur. | prōclīnanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| prōclīnans, antis |
| FUTUR |
| proclinatūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| prōclīnāre |
| PARFAIT |
| proclinavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | proclinatūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | proclinatūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | prōclīnandi |
| Datif: | prōclīnando |
| Accusatif: | ad prōclīnandum |
| Ablatif: | prōclīnando |
| SUPIN |
| proclinatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROCLINO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|