Déclinaison / Conjugueur latin
prōgigno - Diathèse active
(prōgigno, prōgignis, progenui, prōgignĕre, progenitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | prōgigno |
| II sing. | prōgignis |
| III sing. | prōgignit |
| I plur. | prōgignĭmus |
| II plur. | prōgignĭtis |
| III plur. | prōgignunt |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōgignēbam |
| II sing. | prōgignēbas |
| III sing. | prōgignēbat |
| I plur. | prōgignebāmus |
| II plur. | prōgignebātis |
| III plur. | prōgignēbant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | prōgignam |
| II sing. | prōgignes |
| III sing. | prōgignet |
| I plur. | prōgignēmus |
| II plur. | prōgignētis |
| III plur. | prōgignent |
| PARFAIT |
| I sing. | progenui |
| II sing. | progenuisti |
| III sing. | progenuit |
| I plur. | progenuĭmus |
| II plur. | progenuistis |
| III plur. | progenuērunt, progenuēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | progenuĕram |
| II sing. | progenuĕras |
| III sing. | progenuĕrat |
| I plur. | progenuerāmus |
| II plur. | progenuerātis |
| III plur. | progenuĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | progenuĕro |
| II sing. | progenuĕris |
| III sing. | progenuĕrit |
| I plur. | progenuerĭmus |
| II plur. | progenuerĭtis |
| III plur. | progenuĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōgignam |
| II sing. | prōgignas |
| III sing. | prōgignat |
| I plur. | prōgignāmus |
| II plur. | prōgignātis |
| III plur. | prōgignant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōgignĕrem |
| II sing. | prōgignĕres |
| III sing. | prōgignĕret |
| I plur. | prōgignerēmus |
| II plur. | prōgignerētis |
| III plur. | prōgignĕrent |
| PARFAIT |
| I sing. | progenuĕrim |
| II sing. | progenuĕris |
| III sing. | progenuĕrit |
| I plur. | progenuerĭmus |
| II plur. | progenuerĭtis |
| III plur. | progenuĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | progenuissem |
| II sing. | progenuisses |
| III sing. | progenuisset |
| I plur. | progenuissēmus |
| II plur. | progenuissētis |
| III plur. | progenuissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | prōgignĕ |
| II plur. | prōgignĭte |
| FUTUR |
| II sing. | prōgignĭto |
| III sing. | prōgignĭto |
| II plur. | prōgignitōte |
| III plur. | prōgignunto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| prōgignens, entis |
| FUTUR |
| progenitūrūs, a, ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| prōgignĕre |
| PARFAIT |
| progenuisse |
| FUTUR |
| Singolare: | progenitūrūm, am, ūm esse |
| Plurale: | progenitūros, as, a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | prōgignendi |
| Datif: | prōgignendo |
| Accusatif: | ad prōgignendum |
| Ablatif: | prōgignendo |
| SUPIN |
| progenitum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROGIGNO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|