Déclinaison / Conjugueur latin
prōgignor - Diathèse passive
(prōgigno, prōgignis, progenui, prōgignĕre, progenitum)
verbe transitif III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | prōgignor |
| II sing. | prōgignĕris, prōgignĕre |
| III sing. | prōgignĭtur |
| I plur. | prōgignĭmur |
| II plur. | prōgignimĭni |
| III plur. | prōgignuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōgignēbar |
| II sing. | prōgignebāris, prōgignebāre |
| III sing. | prōgignebātur |
| I plur. | prōgignebāmur |
| II plur. | prōgignebamĭni |
| III plur. | prōgignebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | prōgignar |
| II sing. | prōgignēris, prōgignēre |
| III sing. | prōgignētur |
| I plur. | prōgignēmur |
| II plur. | prōgignemĭni |
| III plur. | prōgignentur |
| PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um sum |
| II sing. | progenitus, a, um es |
| III sing. | progenitus, a, um est |
| I plur. | progeniti, ae, a sumus |
| II plur. | progeniti, ae, a estis |
| III plur. | progeniti, ae, a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um eram |
| II sing. | progenitus, a, um eras |
| III sing. | progenitus, a, um erat |
| I plur. | progeniti, ae, a eramus |
| II plur. | progeniti, ae, a eratis |
| III plur. | progeniti, ae, a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | progenitus, a, um ero |
| II sing. | progenitus, a, um eris |
| III sing. | progenitus, a, um erit |
| I plur. | progeniti, ae, a erimus |
| II plur. | progeniti, ae, a eritis |
| III plur. | progeniti, ae, a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōgignar |
| II sing. | prōgignāris, prōgignāre |
| III sing. | prōgignātur |
| I plur. | prōgignāmur |
| II plur. | prōgignamĭni |
| III plur. | prōgignantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōgignĕrer |
| II sing. | prōgignerēris, prōgignerēre |
| III sing. | prōgignerētur |
| I plur. | prōgignerēmur |
| II plur. | prōgigneremĭni |
| III plur. | prōgignerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um sim |
| II sing. | progenitus, a, um sis |
| III sing. | progenitus, a, um sit |
| I plur. | progeniti, ae, a simus |
| II plur. | progeniti, ae, a sitis |
| III plur. | progeniti, ae, a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | progenitus, a, um essem |
| II sing. | progenitus, a, um esses |
| III sing. | progenitus, a, um esset |
| I plur. | progeniti, ae, a essemus |
| II plur. | progeniti, ae, a essetis |
| III plur. | progeniti, ae, a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | prōgignĕre |
| II plur. | prōgignimĭni |
| FUTUR |
| II sing. | prōgignĭtor |
| III sing. | prōgignĭtor |
| II plur. | |
| III plur. | prōgignuntor |
| PARTICIPE |
| PARFAIT |
| progenitus, a, um |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| prōgigni |
| PARFAIT |
| Singolare: | progenitus, a, um esse |
| Plurale: | progeniti, ae, a esse |
| FUTUR |
| progenitum esse |
| GERUNDIVO |
| prōgignendus, a, um |
| SUPIN |
| progenitu |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROGIGNOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|