Déclinaison / Conjugueur latin
prōlŏquor - Diathèse active
(prōlŏquor, prōlŏquĕris, prōlŏqui, prolocutus, prolocutum)
verbe transitif e intransitif déponent III conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| FORME DÉPONENTE: |
| INDICATIF |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōlŏquor |
| II sing. | prōlŏquĕris, prōlŏquĕre |
| III sing. | prōlŏquĭtur |
| I plur. | prōlŏquĭmur |
| II plur. | prōlŏquimĭni |
| III plur. | prōlŏquuntur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōlŏquēbar |
| II sing. | prōlŏquebāris, prōlŏquebāre |
| III sing. | prōlŏquebātur |
| I plur. | prōlŏquebāmur |
| II plur. | prōlŏquebamĭni |
| III plur. | prōlŏquebantur |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | prōlŏquar |
| II sing. | prōlŏquēris, prōlŏquēre |
| III sing. | prōlŏquētur |
| I plur. | prōlŏquēmur |
| II plur. | prōlŏquemĭni |
| III plur. | prōlŏquentur |
| PARFAIT |
| I sing. | prolocutus, –a, –um sum |
| II sing. | prolocutus, –a, –um es |
| III sing. | prolocutus, –a, –um est |
| I plur. | prolocuti, –ae, –a sumus |
| II plur. | prolocuti, –ae, –a estis |
| III plur. | prolocuti, –ae, –a sunt |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | prolocutus, –a, –um eram |
| II sing. | prolocutus, –a, –um eras |
| III sing. | prolocutus, –a, –um erat |
| I plur. | prolocuti, –ae, –a eramus |
| II plur. | prolocuti, –ae, –a eratis |
| III plur. | prolocuti, –ae, –a erant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | prolocutus, –a, –um ero |
| II sing. | prolocutus, –a, –um eris |
| III sing. | prolocutus, –a, –um erit |
| I plur. | prolocuti, –ae, –a erimus |
| II plur. | prolocuti, –ae, –a eritis |
| III plur. | prolocuti, –ae, –a erunt |
| PRÉSENT |
| I sing. | prōlŏquar |
| II sing. | prōlŏquāris, prōlŏquāre |
| III sing. | prōlŏquātur |
| I plur. | prōlŏquāmur |
| II plur. | prōlŏquamĭni |
| III plur. | prōlŏquantur |
| IMPARFAIT |
| I sing. | prōlŏquĕrer |
| II sing. | prōlŏquerēris, prōlŏquerēre |
| III sing. | prōlŏquerētur |
| I plur. | prōlŏquerēmur |
| II plur. | prōlŏqueremĭni |
| III plur. | prōlŏquerentur |
| PARFAIT |
| I sing. | prolocutus, –a, –um sim |
| II sing. | prolocutus, –a, –um sis |
| III sing. | prolocutus, –a, –um sit |
| I plur. | prolocuti, –ae, –a simus |
| II plur. | prolocuti, –ae, –a sitis |
| III plur. | prolocuti, –ae, –a sint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | prolocutus, –a, –um essem |
| II sing. | prolocutus, –a, –um esses |
| III sing. | prolocutus, –a, –um esset |
| I plur. | prolocuti, –ae, –a essemus |
| II plur. | prolocuti, –ae, –a essetis |
| III plur. | prolocuti, –ae, –a essent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | prōlŏquĕre |
| II plur. | prōlŏquĭmini |
| FUTUR |
| II sing. | prōlŏquĭtor |
| III sing. | prōlŏquĭtor |
| II plur. | – |
| III plur. | prōlŏquuntor |
| INFINITO |
| PRÉSENT |
| prōlŏqui |
| PARFAIT |
| Singolare: | prolocutus, –a, –um esse |
| Plurale: | prolocuti, –ae, –a esse |
| FUTUR |
| Singolare: | prolocutūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | prolocutūros, –as, –a esse |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| prōlŏquens, –entis |
| FUTUR |
| prolocutūrūs, –a, –ūm |
| SUPIN |
| Attivo: | prolocutum |
| Passivo: | prolocutu |
| GERUNDIF |
| Génitif: | prōlŏquendi |
| Datif: | prōlŏquendo |
| Accusatif: | prōlŏquendum |
| Ablatif: | prōlŏquendo |
| |
| GERUNDIVO |
| prōlŏquendus, –a, –um |
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:PROLOQUOR100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
