Déclinaison / Conjugueur latin
quaerĭto - Diathèse active
(quaerĭto, quaerĭtas, quaeritavi, quaerĭtāre, quaeritatum)
verbe transitif I conjugaison
Voir la traduction de ce mot
| PRÉSENT |
| I sing. | quaerĭto |
| II sing. | quaerĭtas |
| III sing. | quaerĭtat |
| I plur. | quaerĭtāmus |
| II plur. | quaerĭtātis |
| III plur. | quaerĭtant |
| IMPARFAIT |
| I sing. | quaerĭtābam |
| II sing. | quaerĭtābas |
| III sing. | quaerĭtābat |
| I plur. | quaerĭtabāmus |
| II plur. | quaerĭtabātis |
| III plur. | quaerĭtābant |
| FUTUR SIMPLE |
| I sing. | quaerĭtābo |
| II sing. | quaerĭtābis |
| III sing. | quaerĭtābit |
| I plur. | quaerĭtabĭmus |
| II plur. | quaerĭtabĭtis |
| III plur. | quaerĭtābunt |
| PARFAIT |
| I sing. | quaeritavi |
| II sing. | quaeritavisti |
| III sing. | quaeritavit |
| I plur. | quaeritavĭmus |
| II plur. | quaeritavistis |
| III plur. | quaeritavērunt, quaeritavēre |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | quaeritavĕram |
| II sing. | quaeritavĕras |
| III sing. | quaeritavĕrat |
| I plur. | quaeritaverāmus |
| II plur. | quaeritaverātis |
| III plur. | quaeritavĕrant |
| FUTUR ANTÉRIEUR |
| I sing. | quaeritavĕro |
| II sing. | quaeritavĕris |
| III sing. | quaeritavĕrit |
| I plur. | quaeritaverĭmus |
| II plur. | quaeritaverĭtis |
| III plur. | quaeritavĕrint |
| PRÉSENT |
| I sing. | quaerĭtem |
| II sing. | quaerĭtes |
| III sing. | quaerĭtet |
| I plur. | quaerĭtēmus |
| II plur. | quaerĭtētis |
| III plur. | quaerĭtent |
| IMPARFAIT |
| I sing. | quaerĭtārem |
| II sing. | quaerĭtāres |
| III sing. | quaerĭtāret |
| I plur. | quaerĭtarēmus |
| II plur. | quaerĭtarētis |
| III plur. | quaerĭtārent |
| PARFAIT |
| I sing. | quaeritavĕrim |
| II sing. | quaeritavĕris |
| III sing. | quaeritavĕrit |
| I plur. | quaeritaverĭmus |
| II plur. | quaeritaverĭtis |
| III plur. | quaeritavĕrint |
| PLUS-QUE-PARFAIT |
| I sing. | quaeritavissem |
| II sing. | quaeritavisses |
| III sing. | quaeritavisset |
| I plur. | quaeritavissēmus |
| II plur. | quaeritavissētis |
| III plur. | quaeritavissent |
| IMPÉRATIF |
| PRÉSENT |
| II sing. | quaerĭta |
| II plur. | quaerĭtāte |
| FUTUR |
| II sing. | quaerĭtāto |
| III sing. | quaerĭtāto |
| II plur. | quaerĭtatōte |
| III plur. | quaerĭtanto |
 |
| PARTICIPE |
| PRÉSENT |
| quaerĭtans, –antis |
| FUTUR |
| quaeritatūrūs, –a, –ūm |
| INFINITIF |
| PRÉSENT |
| quaerĭtāre |
| PARFAIT |
| quaeritavisse |
| FUTUR |
| Singolare: | quaeritatūrūm, –am, –ūm esse |
| Plurale: | quaeritatūros, –as, –a esse |
| GERUNDIF |
| Génitif: | quaerĭtandi |
| Datif: | quaerĭtando |
| Accusatif: | ad quaerĭtandum |
| Ablatif: | quaerĭtando |
| SUPIN |
| quaeritatum |
Voir la forme passive de ce verbe
Parcourir le dictionnaire
A
B
C
D
E
F
G
H
I
J
K
L
M
N
O
P
Q
R
S
T
U
V
W
X
Y
Z
{{ID:QUAERITO100}}
---CACHE---
|
Visitez nos sites:
En français
In english
In Deutsch
En español
Em portugues
По русски
Στα ελληνικά
|
Ën piemontèis
|
